In het uiterste zuiden, in de hak van Italië ligt Apulië. In Nederland hebben we het in de regel over Puglia. Deze vakantiebestemming kent een toenemende populariteit. Niet zo verwonderlijk want de regio heeft veel te bieden. Denk aan Matera met zijn grotwoningen, de witte huizen met puntdaken (‘trulli’) in Alberobello of steden als Bari en Lecce. Het zijn stuk voor stuk bijzondere plaatsen om te verkennen.
Het echte Zuid-Italiaanse leven is te vinden in de plaatsen buiten deze toeristische toppers. Wij lopen een vijfdaagse kustwandeling vanuit Otranto in zuidelijke richting naar Gagliano del Capo. Langs een grillige kust met bijzonder kleurrijk en helder water slingert een verrassend voetpad, de Cammino del Salento. Verken met ons deze streek en ga op in de natuur en cultuur van dit prachtige gebied.
In deze blog
- De Cammino del Salento, wandelroute langs de straat van Otranto
- Langs de ‘straat van Otranto’ aan de Cammino del Salento
- Porto-Badisco op een zondagochtend
- Prachtig Castro aan de Cammino del Salento
- Via Marittima naar Gagliano del Capo aan de Cammino del Salento
- Barok Lecce als afsluiting van een heerlijke week over de Cammino Salento
- Antwoorden op praktische vragen bij de Cammino del Salento
- Dit interesseert je wellicht ook
De Cammino del Salento, wandelroute langs de straat van Otranto
Na een dag ‘landen’ in Otranto zijn we benieuwd naar wat ons te wachten staat. De plek waar de route start is de grote stadspoort van Otranto. We lopen door het oude centrum naar de haven op zoek naar het kustpad. De zon schijnt en we hebben de wind vanaf het noorden in de rug. De rugzak is gevuld met water en de lunch.
Bij het bereiken van het wandelpad langs de rotsige kust ontstaat het gevoel van echt op pad zijn. Er zijn weinig mensen, wel zien we met regelmaat een visser. De eerste die we tegenkomen loopt met twee emmers op het pad. Als we vragen wat hij gevangen heeft, krijgen we de vangst te zien. Hij biedt ons spontaan enkele vissen aan. Niet zo praktisch voor een wandeldag, maar wel erg aardig. Deze vriendelijkheid blijkt kenmerkend voor de gastvrijheid van de mensen hier.
Langs de ‘straat van Otranto’ aan de Cammino del Salento
Na een uurtje langs de kustlijn lopen komen we bij het restaurant ‘Orte’ uit. We bestellen een cappuccino op het terras en zien de eerste medewandelaars passeren. We kiezen voor een variant op de route richting ‘Cava di Bauxite’. Een meer dat ontstaan is door de winning van bauxiet. Het kleine meertje met groen water heeft een sterk contrast met de rode kleur van het landschap. Een mooi beeld en een leuke afwisseling die weinig tijd kost.
We vervolgen de route en lopen aan op een grote vuurtoren, een baken in deze omgeving. De zee hier noemt men de straat van Otranto. We zitten hemelsbreed maar zo’n 75 km van Albanië. Bij helder weer is dit soms waarneembaar. We ontvangen op de telefoon een bericht “welkom in Griekenland”. De telefoon pakt de tijdzone van het tegenovergelegen Korfoe op en wijst een uur vroeger aan.
Het pad op dit deel van de route vraagt om concentratie. Mijn partner is blij met de wandelstokken. Het is goed kijken waar je de voeten plaatst op het wat smalle, stenige pad. Ook zitten er stukken bij waar hoogtevrees kan ontstaan. De uitzichten zijn keer op keer indrukwekkend. Voor Porto Badisco overnachten we in een luxe Masseria, iets landinwaarts. Er is hier een prachtig uitzicht over de velden en in de verte de zee. Een heerlijke plek om te verblijven en uit te rusten.
Porto-Badisco op een zondagochtend
Na een voortreffelijk ontbijt wandelen we terug naar de kust. Het is zondag. We ervaren dat er twee hobby’s worden beoefend bij Porto Badisco op de doorgaande weg. Fietsers die op de kustweg rijden en bijna standaard een vriendelijke ‘Buongiorno’ wensen. De tweede groep is die van motorrijders. Zij kijken hoe ze deze bochtige weg langs de kust als een parcours zo snel mogelijk kunnen afleggen. We nemen aan dat dit vooral een weekendvermaak is. Het verstoort de rust wel.
Porto-Badisco zelf heeft een idyllische baai. Het water is uitnodigend en de eerste badgasten hebben zich al geïnstalleerd als we hier aankomen. Het dorpje zelf straalt rust en tevredenheid uit. Een plek om even te gaan zitten en de omgeving te laten inwerken.
Op het wandelpad komen we regelmatig stenen bouwwerken tegen. Ze worden ‘pagliari’ genoemd, een overnachtingsplek voor herders. De route is weliswaar goed te volgen, maar soms lopen er meerdere paden. Dat kan verwarrend zijn. De wandelapp waarmee we de tocht maken is dan een handige hulp.
Op deze dag volgen we het kustpad op de automatische piloot en missen zo een afslag landinwaarts. De GPS heeft hier geen goed bereik en we zoeken op gezond verstand aansluiting op de route. Met een kleine omweg komt dat uiteindelijk goed en lopen we aan op Santa Cesarea Terme. Een plaats met thermische baden en luxe hotels. Er hangt een typische zwavellucht vanuit de bronnen. De baden gaan pas eind april open. Nu zo’n bad ervaren gaat dus niet lukken. Daarom wordt het een uitgestelde lunch op het dakterras van ons hotel met zicht op zee. Ook geen straf.
Prachtig Castro aan de Cammino del Salento
Na het uitgebreide ontbijt (met de nodige zoete lekkernijen) pakken we de route op die het binnenland in gaat. We lopen een gelijkmatig stuk langs landerijen. De bloemenpracht dient zich keer op keer weldadig aan. Na 1,5 uur bereiken we de plaats Castro. Een leuke plaats met een mooi oud centrum. Men is druk bezig met het ophangen van houten geraamten met honderden lampjes. Dit zijn de voorbereidingen voor de ‘luminarie’, een feest ter ere van de patroon- of stadsheiligen. Het belooft een spektakel te worden in Castro.
Het oude gedeelte van deze plaats ligt ver boven de zeespiegel en heeft een enorme burcht. Achteraf gezien lopen we het centrum te snel weer uit. Wij dalen af naar de haven en de aangrenzende baai waar nu -begin april – al wordt gezwommen. We lunchen bij een klein restaurantje in de haven in een relaxte, ongedwongen sfeer.
Take a break in een idyllische baai
Als we de route vervolgen, lopen we tussen de kust en een lange rij huizen met een (privé) doorgang naar die kust. Iedereen heeft zijn eigen rotsig strandje. Uiteindelijk bereiken we een kleine intieme baai met prachtige ligging, ‘Cala dell ‘Aquaviva’. Deze plek is zeer uitnodigend om te zwemmen of even lekker te zonnen. Hiervandaan is het een half uurtje lopen landinwaarts naar Marittima. ’s Avonds komen we hier meerdere mede-wandelaars tegen in de lokale ‘Osteria’.
Via Marittima naar Gagliano del Capo aan de Cammino del Salento
De laatste twee etappes laten zowel delen van het binnenland als de prachtige kust zien. We lopen over oude herderpaden (‘tarturi’) tussen enorme olijfboomgaarden. Hier zijn de gevolgen van de bacterie Xylella pijnlijk waarneembaar. De olijfbomen zijn sterk gesnoeid of maken een uitgedroogde indruk. Menig stuk grond met olijfbomen staat te koop.
Het pad slingert door het landschap met een buitengewoon weelderige bloemenpracht. Hagedissen schieten weg als je aan komt lopen. Plotseling schiet er een zwarte slang over het pad, een paar meter voor ons. Waarschijnlijk de vijand van de hagedissen. Gelukkig weet deze rover niet hoe snel hij moet verdwijnen, waarna wij weer met enige alertheid verdergaan.
Pleisterplaatsen Tricase Porto en Marina Serra
Tricase Porto leent zich prima voor de lunch. We bezoeken de haven en stuiten daar op een grote cisterne. Deze heeft dienst gedaan als watervoorziening voor het dorp en is nu vrij te bezichtigen.
Het laatste deel van de route richting Marina is over de verharde weg. De kust is hier fascinerend door de grillige vormen en door de natuur uitgeslepen bassins. De haven is gevormd door de rotsige kust uit te hakken. We krijgen een kamer met wederom prachtig zeezicht. ’s Avonds is er een gezamenlijk diner georganiseerd voor alle negen mensen die dezelfde route lopen. Een mooi en gezellig samenzijn van vijf nationaliteiten waar ervaringen worden uitgewisseld.
Op weg naar de trein in Gagliano del Capo
De volgende dag start met een steile klim waardoor we direct honderd meter boven zeeniveau lopen. De kust is hier bijzonder grillig en indrukwekkend. Het wandelpad slingert zich met dezelfde onvoorspelbaarheid door een gedeelte met bossen, olijfgaarden en bloemenvelden. Van tijd tot tijd hebben we schitterende uitzichten op zee.
Bij het kleine dorpje Novaglie zien we weer zo’n uit de rotsen gehakte haven voor de oorspronkelijke vissersboten. Dit is misschien wel een van de mooiste delen van de route tot nu toe. Het pad is hier wat breder en de natuur is ronduit indrukwekkend door de rotsen en het mooi gekleurde heldere water van de zee. Bij de brug ‘Ponte Ciolo’ worden we omgeleid van de route naar Gagliano del Capo, waar we de trein nemen naar Lecce.
Barok Lecce als afsluiting van een heerlijke week over de Cammino Salento
Het boemeltreintje dat ons naar Lecce brengt (6 euro pp) lijkt uit een ver verleden te stammen. In ieder gehucht is er een stop en de tijd lijkt stil te staan. Totdat we de plaats Maglie bereiken en het treintje zich vult met telefoon-minnende medereizigers.
Het bezoek aan Lecce is een contrast met de natuur aan de kust. De binnenstad heeft talloze indrukwekkende gebouwen. In iedere straat staat een bijzonder gebouw. We hebben gekozen voor een extra overnachting in deze stad. Lekker om even uit te rusten, maar ook om alle indrukken van de afgelopen dagen te verwerken.
De volgende ochtend gaan we vroeg op pad, nog voor de aanwezigheid van de dagelijkse stroom toeristen. De stad is ronduit fotogeniek. De vele kerken, de mooie pleinen en oude straten weten bijzonder te charmeren. We zijn dan ook blij met onze extra overnachting.
Ontspanning aan de Cammino del Salento
Dit wandelarrangement geeft een extra dimensie voor een bezoek aan Puglia en de regio Salento in het bijzonder. Het kustpad of de ‘cammino’ is goed te belopen en de etappes zijn zodanig dat er altijd tijd is om naast het wandelen andere activiteiten te ondernemen. Het lopen langs de zee en het (probleemloze) transport van de bagage voelt als ontzorgen. Zo ervaar je een heerlijke rust en ontspanning en is er alle tijd om het prachtige landschap en de indrukwekkende kust te beleven.
Op uitnodiging van SNP Natuurreizen maakten wij deze wandeltocht langs de Adriatische kust. De reis start met twee dagen verblijf in Otranto. De inhoud van deze blog hebben wij onafhankelijk en objectief samengesteld op basis van eigen indrukken.
Antwoorden op praktische vragen bij de Cammino del Salento
De gehele Cammino loopt van Lecce naar Santa Maria di Leuca. De gekozen route in deze blog heeft betrekking op het gedeelte van Otranto naar Gagliano del Capo. Bekijk de beschrijving van de gehele route.
De tocht zoals besproken wordt door SNP Natuurreizen aangeboden met de bijbehorende logistiek. Denk hierbij aan het aanbieden van transfers, het bagagetransport en een uitgebreide routebeschrijving met wandelapp.
Wil je een groter deel van de Cammino lopen, dan kun je op de website www.camminodelsalento.it terecht.
Onze ervaring is dat deze maar heel beperkt is gemarkeerd. De wandelapp met daarop de route is echt van toegevoegde waarde om de tocht te lopen.
De afstand Utrecht- Otranto is 2120 kilometer. Dit is natuurlijk met de auto te doen, maar dan ben je wel de nodige tijd onderweg. Om deze reden gaan de meeste bezoekers met het vliegtuig naar Bari of Rimini.
Otranto heeft een station en is dus ook per trein bereikbaar. Je gaat dan via Lecce en bent minimaal 24 uur onderweg.
In Otranto kun je de auto parkeren op een parkeerplaats. Het hotel kan je hierbij adviseren. Wij parkeerden de auto op de Parking Renis, tegen een tarief van € 5,00 per dag. Er is toezicht.
Na afloop van de reis kun je vanuit Lecce naar Otranto reizen per trein (1,5 uur) of per bus (1 uur).
Je loopt gemiddeld tussen de vier en vijf uur per dag. De afstanden vallen op zich mee, maar de paden maken het niet mogelijk om overal een hoog tempo te lopen. De afstanden zitten rond de 12 – 14 kilometer. Er zijn geen grote hoogteverschillen, maar wel regelmatig kortere klimmen.
Een regenjas is als basis altijd verstandig. Daarnaast loop je regelmatig door wat hoger gras of groen. Een lange broek kan dan handig zijn om de benen te beschermen tegen het hoge groen. Wandelstok(ken) zijn aan te bevelen op de smalle, steile delen van de route. Denk ook aan bescherming tegen de zon, ook in het voorjaar.
In de plaatsen waar je overnacht is via de organisatie altijd een mogelijkheid om te dineren. Een enkele keer zit dit zelfs in het arrangement. De lunch moet je zelf regelen. In de reisbeschrijving staat aangegeven wanneer vooraf regelen nodig is.
De meeste overnachtingen zijn in kwalitatief goede hotels. Enkele B&B’s zijn wat soberder, maar je hebt altijd een eigen badkamer en goed ontbijt.
In de zomer kan de temperatuur in dit deel van Italië erg hoog oplopen. De periode in april is ons wat betreft temperatuur erg goed bevallen. In april zijn de thermale baden in Cesarea Terme overigens nog gesloten, net als de meeste zwembaden. Daarom is de maand mei een ideale periode om de Cammino del Salento te wandelen. In juni kan het alweer te warm worden. Daarna wordt september weer een aantrekkelijke periode.
