Op een stralende zaterdag in april met zomerse temperaturen was het tijd om weer eens aan de wandel te gaan. Met de bloeiende bollenvelden was de keuze snel gemaakt: we wilden genieten van de deinende tulpen in de wind. Dit keer kozen we niet voor de bollenstreek. Nee, we zochten de bloeiende bloemen op in de buurt van Heiloo, net onder Alkmaar. Deze Groene Wissel beloofde bos, graskaden en bollen. Verder lagen er bijzondere heiligdommen op de route van deze bollenveldwandeling bij Heiloo. Daarmee werd het een fraaie en afwisselende wandeling. Het laatste saaie stuk namen we daarom op de koop toe.
In deze blog
- Bedevaartsoord OLV ter Nood
- Heiloo en het Witte Kerkje
- Nijenburg en de Egmonder Binnenvaart
- Bloeiende velden bij de bollenveldwandeling bij Heiloo
- Sint-Adelbertabdij
- Bollenvelden en Pluktuin
- Smakelijk einde van onze bollenveldwandeling bij Heiloo
- Veelgestelde vragen over de bollenveldwandeling bij Heiloo
- Dit interesseert je wellicht ook
Bedevaartsoord OLV ter Nood
We parkeren onze auto op de parkeerplaats van wandelstartpunt Heiloo. Daar is het al erg druk. De mensen komen echter niet om te wandelen, is onze indruk. Ze lopen direct het tegenoverliggende park in. Nieuwsgierig als we zijn, willen we weten wat daar te doen is. Het blijkt dat we bij het grootste Maria bedevaartsoord van Nederland zijn, genaamd Onze-Lieve-Vrouwe ter Nood. Wie had dat gedacht om zo’n gewijde plek in West-Friesland aan te treffen? Zoiets zou je eerder verwachten in Zuid-Nederland.
We stellen de start van onze bollenveldwandeling bij Heiloo daarom even uit en lopen ook het park in. Bij een waterput met geneeskrachtig water bouwden gelovigen begin 1400 een kapel gewijd aan Maria. In korte tijd groeide de kapel uit tot een druk bezocht bedevaartsoord. Nadat een eeuw geleden het complex verder werd uitgebreid, nam het bezoek van gelovigen verder toe.
Vanaf de ingang lopen we naar de grote Bedevaartskapel. De zon zorgt voor een prachtige lichtval in de kapel. Daarna bezoeken we de wat kleinere Genadekapel. Deze kapel heeft een prachtig interieur. Voor de kapel bevindt zich de Runxputte met het geneeskrachtige water. Natuurlijk nemen we een slok van dit water, we hebben straks namelijk nog een kilometer of 15 voor de boeg. Op het terras van theehuis het Oesdom drinken we nog een kopje koffie. Dan wordt het tijd om echt te beginnen aan onze bollenveldwandeling bij Heiloo.
Heiloo en het Witte Kerkje
Over een rustige verharde weg lopen we vanaf het bedevaartsoord richting Heiloo. Tulpen zien we al regelmatig, maar dan vooral bij de vele bloemenstalletjes die de inwoners langs de weg hebben geplaatst. Echte tulpenvelden ontdekken we nog niet. Heeft men geen stalletje met tulpen, dan probeert men wel kunstig gemaakte huisvlijt te verkopen.
Vanaf het station van Heiloo lopen we verder door het dorp. Het deel van Heiloo dat wij zien, maakt een gezellige en sfeervolle indruk. Fraaie huizen met grote tuinen. Niet voor niets dat in de afgelopen tijd veel Amsterdammers zich in deze plaats vestigden. Wonen is in deze regio nog enigszins betaalbaar.
We passeren een bijzondere kerk, het zogenaamde Witte Kerkje. Die naam dankt het heiligdom aan de volledig witgepleisterde muren, bedoeld om eerder uitgevoerde herstelwerkzaamheden aan het zicht te onttrekken. De kerk staat op een kleine heuvel, wat een mooie aanblik geeft. Als kerk is het gebouw niet meer in gebruik. Het dient nu vooral als cultureel centrum en voor bijzondere gebeurtenissen, zoals een huwelijk.
Nijenburg en de Egmonder Binnenvaart
Vanaf de kerk lopen we verder in noordoostelijke richting. We verruilen het asfalt voor onverharde wandelpaden en bereiken het natuurgebied Nijenburg. Dit gebied ligt ingeklemd tussen Heiloo en Alkmaar. Het landgoed Nijenburg ligt op een strandwal, een verhoging in het landschap. Het immense bos dat hier ooit stond, werd door de Spanjaarden volledig gekapt. Later kwam er weer een nieuw aangeplant bos, met fraaie beukenlanen naar het voorbeeld van de Franse landschapsstijl.
Op de wandelpaden is het heerlijk rustig, dat geldt niet voor de fietspaden die we regelmatig kruisen. Veel fietsers genieten van het zonnige weer en pedaleren over het landgoed. Wij slingeren zonder ander gezelschap door het gebied. Op een bankje aan de rand van het gras nemen we plaats. De zon schijnt er weldadig op onze gezichten. Iets wat we lang hebben moeten missen met het natte voorjaar. Een grote boshommel zit gezellig tussen ons in op de rand van de leuning. Hij laat ons met rust en wij doen hetzelfde met het beestje.
We steken via een onbewaakte spoorwegovergang de spoorlijn over die het landgoed doorkruist. Daarna verlaten we al snel het landgoed Nijenburg. De route gaat via een pad langs de noordkant van Heiloo richting de Egmonder Binnenvaart. Dit water volgen we ongeveer een kilometer. Veel hondenbezitters hier met loslopende honden. De ene hond springt fanatiek het water in, op zoek naar de stok die zijn baasje heeft weggegooid. Maar de meeste viervoeters willen hun pootjes droog houden en mijden het water. Het wuivende riet voor het water, knotwilgen langs de oever, een molen op de achtergrond en koeien in de verte in de wei. Hollandser kun je het niet krijgen, lijkt ons. We genieten dan ook met volle teugen.
Bloeiende velden bij de bollenveldwandeling bij Heiloo
Als we bij een drukke verkeersweg aankomen, vermoeden we al dat de bloeiende bollenvelden nabij zijn. We zien auto’s langs de kant geparkeerd staan, waar mensen met camera’s uitstappen. Fietsers houden ook stil en stappen af. We zijn bij de bollen!
We lopen nu over een graskade. Rechts van ons liggen de vele kleurentapijten er schitterend bij in de zon. Links van ons een brede sloot. Aan het begin van de graskade staat iedereen te fotograferen. Wanneer we wat verder lopen, hebben we het rijk weer nagenoeg alleen. Wat een verschil met de drukte die er in de Bollenstreek kan zijn! In het water komt de ene kano na de andere ons tegemoet. De kanoërs peddelen nu heerlijk relaxt, met de straffe wind pal in de rug. Als ze hetzelfde stuk terug willen, zal het harder werken worden.
We lopen nu over een deel van het Monnikenpad. De totale route gaat via jaagpaden, graskaden en oude dijken langs vaarten, de Abdij van Egmond-Binnen, de oorspronkelijke haven en het centrum van Egmond-Binnen. Het is een eerbetoon aan Adelbertus de Monnik. Hij kwam in dit gebied eind 7e eeuw het christendom prediken. Zijn sterfdag wordt nog ieder jaar op grootse wijze herdacht. Monniken en honderden belangstellenden bezoeken dan het oorspronkelijke graf van Adelbertus op de Adelbertusakker. Deze plek is ook de start van het Monnikenpad. Het deel van het pad dat wij nu lopen is ontstaan door echt monnikenwerk. Zij waren op deze plek bezig met het ontginnen van het moeras en het graven van vaarten.
In dit natuurlijke landschap staan de bollen er prachtig bij. Paarse, witte, roze en blauwe hyacinten verspreiden hun geur. Tulpen wiegen in de sterke wind. Knap dat zo’n dun steeltje die wind kan trotseren. Via een paar overstapjes en een heuse brug buigen we rechtsaf richting Egmond-Binnen. De bollenveldwandeling bij Heiloo is voor ons nu al geslaagd.
Sint-Adelbertabdij
Vanaf een afstand kunnen we de grote abdij van Egmond-Binnen al zien. Voordat we die bereiken, krijgen we een bijzondere escorte. Een zwarte zwaan begeleidt ons, luid blazend om ons schrik aan te jagen, richting de abdij. Hij beschermt zijn broedende zwarte partner tegen ons op duidelijke en besliste wijze. Als we ver genoeg zijn naar zijn zin, zwemt de zwaan terug naar het nest.
Natuurlijk gaan we de Sint-Adelbertabdij in. Het is de oudste abdij van Holland, gesticht aan het begin van de 10e eeuw als nonnenklooster. In dat klooster werd het lichaam van Adelbertus herbegraven. Daarvoor lag het in de kerk van Egmond-Binnen. De abdij was in de middeleeuwen een van de belangrijkste religieuze centra van West-Friesland en later Holland. In 1573 werd de abdij volledig vernield. In 1935 kwam er een modern klooster voor in de plaats. We lopen rond over het grote complex. We ontdekken graven van de monniken en we bewonderen de kleine kerk op het terrein. De vele bijzondere kunstwerken en boeken die ooit in de abdij aanwezig waren, zien we niet. Die hebben plaats gekregen in onder andere het Rijksmuseum en de Koninklijke Bibliotheek.
Bollenvelden en Pluktuin
Vanaf de abdij lopen we in een mum van tijd Egmond-Binnen weer uit. In de straat is een en al bedrijvigheid. Iedereen is bezig om de voortuin weer gereed te maken voor de zomer. De hogedrukspuit verricht wonderen bij het verwijderen van de algaanslag op de tegels. Anderen poetsen de camper weer op en maken zich klaar voor een nieuw kampeerseizoen.
Wij genieten op dit stuk weer van de bloeiende tulpen en hyacinten. Veel tulpen zijn al in volle bloei. Toch zijn er ook nog genoeg velden waar de bloem nog goed verstopt zit in de knop. Met deze temperaturen en zon zal het niet lang meer duren dat ook deze velden volledig in bloei staan.
Bij de Pluktuin is het een drukte van belang. Veel bezoekers lopen met een emmer in hun armen tussen de bloeiende tulpen. Voor een tientje mag men 25 tulpen plukken. Vooral kinderen hebben een groot plezier als ze de tulpen plukken. De teler ook, want de emmers zijn niet aan te slepen. Wij doen niet mee aan de plukactie. De tulpen zijn al zover uitgebloeid, dat ze thuis nog maar kort zouden staan. En het is ook lastig lopen met zo’n enorme bos onder je arm.
Als we de laatste bollenvelden achter ons hebben liggen, wordt het doorbijten. Want we zijn op een niet heel interessant deel van de route aanbeland. Een drukke weg, weinig te zien en veel asfalt. Toch beleven we nog een spannend moment. We lopen al in de berm, maar toch vindt een auto het nodig om met volle vaart op ons af te komen. De bestuurder moet op de smalle weg uitwijken voor een tegenligger, maar weigert vaart te minderen. We kunnen nog net op tijd het grasland inspringen. De auto rijdt snel door, alsof er niets is gebeurd.
Smakelijk einde van onze bollenveldwandeling bij Heiloo
Dan bereiken we weer het bedevaartsoord OLV ter Nood. De grote parkeerplaats is nu flink vol, er staan zelfs enkele autobussen. We lopen nog eenmaal het terrein op. Bij het theehuis het Oesdom genieten we op het terras van de aangename temperaturen. En met een lekkere kop muntthee en een stuk appeltaart erbij is het helemaal een feest.
Deze bollenveldwandeling bij Heiloo was de moeite waard, is onze conclusie. Naast de fleurige bloementapijten hebben we veel moois gezien. Twee voor ons onbekende heiligdommen, een schattig kerkje, een bijzonder bos en een mooie graskade langs de vaart zorgden voor een gevarieerde wandeling. Dat laatste saaie deel van de route nemen we dan graag voor lief.
Veelgestelde vragen over de bollenveldwandeling bij Heiloo
Deze wandeling is 15 kilometer lang. De route gaat voor ongeveer de helft over verharde paden en wegen. In de bloeitijd van de bollen is het, zeker in het weekend, druk op de verharde wegen. Maar vergeleken met de bollenvelden in de bollenstreek is het rondom Heiloo een stuk rustiger.
Er is een routebeschrijving beschikbaar met plattegrond en gps-track op Wandelzoekpagina.
Dit is een zogenaamde Groene Wissel. Dit zijn wandelingen die starten en eindigen bij een treinstation of een bushalte. Deze bollenveldwandeling begint bij het treinstation Heiloo. Ideaal om dus met het openbaar vervoer te reizen.
Wanneer je met de auto komt, kun je het beste parkeren bij de parkeerplaats van het bedevaartsoord OLV ter Nood. Die is groot en gratis en de parkeerplaats ligt direct aan de route. Rondom het stationsgebied van Heiloo geldt namelijk een blauwe zone met een maximale parkeertijd van twee uur.
- In het park van het bedevaartsoord OLV ter Nood ligt het theehuis Oesdom. Hier kun je wat eten en drinken. Bij mooi weer is het terras geopend.
- In het centrum van Heiloo passeer je diverse gelegenheden. Een fijne locatie is Brasserie Veldt met terras, tegenover het Witte Kerkje.
- In het centrum van Egmond-Binnen ligt Herberg Binnen op een paar minuten loopafstand van de route.
De bollenvelden komen niet alleen voor in de Bollenstreek bij Lisse. Ook in andere delen van het land kun je genieten van de kleurige taferelen als de tulpen en hyacinten in bloei staan. Zo kan het in Noord-Holland bij Callantsoog, de Kop van Noord-Holland en West-Friesland. In de Flevopolder kom je uitgestrekte tulpenvelden tegen. Ook in Groningen, Drenthe, op Goeree-Overflakkee en in Zeeland zijn diverse bollenvelden.
De narcissen komen het eerste uit. Vanaf half maart tot ongeveer half april zie je de meest schitterend geel gekleurde narcissenvelden. Hierna begint de bloeiperiode van de hyacint. De hele maand april kleuren de velden vooral paars, blauw, roze en wit. Als laatste komen de tulpen uit de knop. De beste tijd om de tulpenvelden te zien in volle glorie is normaal gesproken vanaf half april tot begin mei. Wil je alle bloemsoorten tegelijk in bloei zien staan, dan is half april dus de beste tijd om de bollenvelden te bezoeken. De natuur laat zich echter niet dwingen. Afhankelijk van de hoeveelheid zon en warmte in het voorjaar kan de bloei eerder of later beginnen.
