Zo aan het prille begin van de herfst wilden we bospaddenstoelen gaan bekijken. Op sociale media hadden we namelijk gelezen dat de eerste paddenstoelen al gespot waren. Via de wandelzoekpagina kwamen we uit bij het noordelijke deel van het Leuvenumse Bos. Door het Veluwse bos stroomt de Leuvenumse beek. Dit leek ons de ideale omgeving voor vochtminnende paddenstoelen. Uiteindelijk hebben we er geen enkele paddenstoel gezien. Daarvoor was deze septembermaand mogelijk net te droog. Maar wat we ervoor in de plaats kregen wist ons absoluut te bekoren. Lees in de blog waarom ook jij deze onvervalst heerlijke boswandeling op de Veluwe ook wilt maken!
Onze wandeling door het Leuvenumse Bos
De weersverwachtingen voor de rest van de week zijn niet al te rooskleurig. Daarom besluiten we spontaan om juist op deze zonnige dag erop uit te trekken. De navigatie van Google Maps loodst ons naar een verscholen plek in het bos. We zijn duidelijk niet de enigen die de laatste zonnestralen van september willen meepikken. Maar gelukkig zijn er nog enkele plekken beschikbaar. We parkeren vervolgens onze auto en maken ons gereed voor de wandeling.
Aan het parkeerterrein staat een groot informatiebord van Natuurmonumenten. We worden daarop welkom geheten bij het Hulshorsterzand, het noordelijk deel van het Leuvenumse Bos. Dit bos maakt deel uit van een 3500 hectare groot natuurgebied waar je geen verharde wegen tegenkomt. Natuurmonumenten is sinds begin 20e eeuw eigenaar van het 837 hectare grote bos.
De Leuvenumse beek
Vanaf de parkeerplaats lopen we over een breed pad door een prachtig loofbos. Aan de rechterkant loopt een keurig aangelegd en bijgehouden, slingerend fietspad. We zien veel fietsers ervan gebruik maken. Wij zelf zijn de enige wandelaars. Vrij snel daarna komen we uit bij een kronkelende beek. Dit moet wel de Leuvenumse beek zijn, bedenken we. Over de beek, die ook wel de Hierdense beek wordt genoemd, zijn enkele bruggetjes aangelegd. Bij deze aanblik wanen we ons even in de Ardennen bij de bergbeek van Ninglinspo. Wat is het hier prachtig!
De smalle, Leuvenumse beek stroomt van het Uddelermeer naar het Veluwemeer. Met 25 kilometer lengte is het de langste beek op de Veluwe. Onze wandeling voert maar relatief kort langs het kristalheldere water, maar we genieten van iedere minuut. Bij elke bocht van de beek door het eiken- en beukenbos staan we even stil. Niet alleen voor foto’s maar ook om te kijken of we nog bijzonder leven tegenkomen. Zo schijnen hier diverse (zang)vogels en vissoorten voor te komen.
Ruïne van boerderij Beekhuizen
Bij een y-splitsing nemen we helaas afscheid van de Leuvenumse beek. Maar vol verwachting betreden we een redelijk heuvelachtig, totaal ander landschap. Op berken na zien we voornamelijk dennen, die hier eind 19e eeuw geplant zijn. Normaal vinden we een dennenbos niet zo bijzonder. Maar nu ontwaart voor ons dankzij een door gras overwoekerde bodem een prachtig mooi groen bos. En heerlijk geurend! In het gras zien we veel boomstronken en afgebroken takken liggen. Natuurmonumenten laat ze bewust liggen. Dood hout zorgt namelijk voor een hoop nieuw leven.
In het Leuvenumse Bos leven veel wilde diersoorten. Zoals wilde zwijnen, edelherten en vossen. Maar ook reeën, dassen en boommarters. We speuren doodstil en met uiterste concentratie het glooiende landschap af maar zien geen enkel zoogdier. Wel kijken we ineens naar de oude restanten van een bouwwerk. Een informatiebordje vertelt ons dat hier sinds de Middeleeuwen een boerderij heeft gestaan. In 1988 was de boerderij zodanig vervallen dat ze werd afgebroken. De restanten zijn nog zichtbaar als bewuste herinnering aan de landbouwgeschiedenis van deze streek.
Historisch wandelpad Sonnevanck
We vervolgen onze wandeling en komen uit aan de bosrand. Eerst zien we nog bijna uitgebloeide, maar nog steeds mooie heide. Daarna verandert het landschap in een soort prairie. We begrijpen ineens goed waarom we zoveel ruiters vandaag tegenkomen.
Kort daarna gaat het even mis met de gps-route die we volgen. Daar waar we volgens de rode lijn de bocht om moeten, is overduidelijk geen pad. We zien het niet zitten om ons tussen het dichte struikgewas door te wurmen. In plaats daarvan lopen we nog iets door richting de N302. Schuin op de heuvel zien we een huis liggen. Je woont hier wel prachtig, concluderen we! We volgen de erfafscheiding en komen kort daarop bij het pad uit wat we eigenlijk hadden moeten lopen.
Direct daarna treffen we midden in het bos een kleine begraafplaats aan. De sobere begraafplaats behoorde toe aan het voormalige sanatorium Sonnevanck. Patiënten maar ook personeelsleden van het sanatorium liggen er begraven. Langs de begraafplaats, het koetshuis, de varkensschuur en enkele monumentale bomen,voert nu een pad. Het drie kilometer lange pad is speciaal aangelegd voor de huidige bewoners. Een klaphek verschaf toegang tot zowel de begraafplaats als het wandelpad. Wij blijven echter aan de andere kant van het hek en vervolgen onze, tot dusver bijzonder fraaie wandeling.
Het Beekhuizerzand
Na een gevarieerd loof- en naaldbos stuiten we ineens op een hele grote zandvlakte. We zijn uitgekomen bij het Beekhuizerzand, een ongeveer 200 hectare groot stuifzandgebied. Het is een van de laatste grote stuifzandgebieden van Europa. Was het eerder zo rustig en stil in de bossen, zo druk is het hier. Langs de vlakte wordt er veel gefietst. Verder zien we meerdere hondenbezitters hun niet altijd trouwe viervoeter uitlaten.
We raken in spontaan gesprek met een van de fietsers. Het blijkt dat ze uit Harderwijk komt maar lange tijd in Amsterdam en Diemen gewoond heeft. Het toeval wil – zo blijkt later – dat zij als zorgmedewerker mijn grootvader nog gekend heeft. Kleine wereld.
We lopen verder en steken een deel van het Beekhuizerzand over. Eind 19e eeuw zijn hier veel vliegdennen geplant. In 2004 werden deze voor een groot deel weer gekapt met als doel het stuifzand terug te laten komen. Stuifzandgebieden zijn namelijk unieke natuurlandschappen die met name in Nederland voorkomen. Ze hebben hun eigen bijzondere flora en fauna. Op twee niet-aangelijnde, overenthousiaste keffertjes na, krijgen we die fauna niet te zien. Maar de spaarzame flora des temeer.
Terug naar de parkeerplaats
Het laatste deel van de wandeling voert wederom door een gevarieerd loof- en naaldbos. Pal voordat we bij de parkeerplaats zijn, komen we de Leuvenumse beek weer tegen. En opnieuw genieten we van de aanblik van deze tot de verbeelding sprekende bosbeek.
Bij de parkeerplaats aangekomen kijken we nogmaals op het informatiebord. Het valt ons nu pas op dat de wandelroute die hierop staat aangegeven een andere is. Onze wandelroute ging naar het zuiden, deze naar het Hulshorsterzand in het oosten. De hoogtepunten die op het informatiebord worden aangegeven, spreken ons bijzonder aan. We besluiten dan ook om later deze herfst de wandeling door het Hulshorsterzand te maken. We kijken er nu al naar uit!
Boswandeling bij het Veluwse Hierden: praktische zaken
- De Trage Tocht die wij hebben uitgezocht is ruim 13 kilometer lang. Vrijwel de hele bos- en heidewandeling gaat over onverharde paden. Denk je dat je nog geen goede wandelconditie hebt? Volg dan een online wandeltraining bij gecertificeerd wandeltrainer Wanda Catsman. In korte tijd ben je in staat om langere wandelingen te maken. Je kunt ook het gratis e-book Starten met wandelen downloaden. Het boek geeft je tal van praktische tips, waardoor je meer plezier uit je wandelingen haalt.
- Officiële start van de trage tocht is het parkeerterrein aan de Hierderweg 19 in Hulshorst. Dit terrein ligt in het noordelijke deel van het Leuvenumse Bos, vlakbij de A28. Ons navigatiesysteem in de auto had moeite de parkeerplaats te vinden. Gelukkig bood Google Maps uitkomst.
- Download hier de routebeschrijving. Wij denken dat je die beter kunt gebruiken dan de gpx-route die wij hebben gebruikt. De gpx-route lijkt namelijk redelijk veel over mountainbikepaden te lopen. Daarnaast liep de route pal voor punt 4 op de routebeschrijving door een ondoordringbaar bos. Waarschijnlijk staat het juiste pad wel in de routebeschrijving aangegeven. Wij hebben op dat punt de erfafscheiding gevolgd van een bungalow in het bos en kwamen daardoor alsnog goed uit.
- Aan de route bevinden zich geen horecagelegenheden.
- Wil je deze meer dan prachtige, afwisselende wandeling samen met iemand maken, maar weet je niet met wie? Word klupper en vind nieuwe mensen om leuke activiteiten mee te organiseren. Klup is een online sociaal platform waarin actieve 50-plussers elkaar kunnen ontmoeten om leuke dingen met elkaar te ondernemen.
