De weersvoorspellingen waren gunstig. Zon, een lekkere temperatuur om te wandelen en geen kans op neerslag. Voor ons de reden om de wandelschoenen al vroeg aan te trekken en op pad te gaan. Ons doel: het Noordhollands Duinreservaat. Daar wachtte een heerlijke bos-, duin- en strandwandeling. Deze Groene Wissel bij Castricum werd een afwisseling van eikenbossen, duinmeertjes, slingerende paden, zandduinen en strand. Een flinke tocht, want met 19 kilometer was de route best lang. Het mulle duinzand maakte de wandeling soms pittig. Maar de grootste uitdaging tijdens deze tocht was van een andere orde…
Door het bos bij de Groene Wissel bij Castricum
Hoewel de Groene Wissel bij Castricum start bij het treinstation in die plaats, zijn wij met de auto gekomen. Die kunnen we makkelijk kwijt op de parkeerplaats naast het station. Doordeweeks is deze al snel vol, als treinforenzen vanaf hier naar hun werk in Amsterdam vertrekken. We zitten gelijk op de wandelroute. Bij het station staan moderne villa’s. Hun achtertuin is als het ware de natuur. Geen straf om hier te wonen.
De Groene Wissel bij Castricum gaat helemaal door het Noordhollands Duinreservaat. Dat is een van de grootste natuurgebieden van Nederland. Vanaf Wijk aan Zee loopt een 20 kilometer lange strook tot de duinen van Schoorl. Om er te mogen wandelen is een duinkaart van PWN verplicht. PWN is het waterleidingbedrijf van Noord-Holland en gebruikt het gebied voor waterwinning. De automaat om die kaart te kopen zien we al na enkele minuten. Wij hadden de duinkaart al online aangeschaft. Want op zonnige dagen in het weekend kan het weleens druk zijn bij de kaartautomaten. Nu is dat trouwens niet het geval, de automaat staat werkloos langs de kant van de weg. In de verte zien we enkele bollenvelden, te ver om naartoe te lopen. Die laten we daarom links liggen.
Poëtische overweging
We zijn niet de enigen die vandaag de buitenlucht opzoeken. Veel hondenbezitters, wandelaars, fietsers en mountainbikers komen ons tegemoet. Het gaat er gelukkig allemaal gemoedelijk aan toe. Wandelaars geven de mountainbikers de ruimte en zij groeten en danken hen hartelijk. We lopen door een groot eikenbos. De bomen beginnen langzaam weer uit te lopen. Over een paar weken wandelen we weer onder een groen bladerdek.
Na een tijdje bereiken we een mooie open plek in het bos. Het bankje staat perfect opgesteld, de zon schijnt weldadig op ons gezicht. Met een kop koffie erbij zitten we perfect. Enkele mountainbikers zijn jaloers op ons, laten ze blijken. Net als veel zitbanken in de natuur heeft ook deze bank een plaatje met een tekst. “Zoals een bloem de zon nodig heeft om bloem te worden, zo heeft de mens liefde nodig om mens te worden”. Een poëtische tekst met een groot waarheidsgehalte.
Lepstukken
Na deze heerlijke onderbreking wandelen we verder langs de bosrand. Links van ons liggen de eerste duinen. Af en toe lopen we over wat mulle paden. Klimmen is er niet bij, de route loopt lekker vlak. In de verte ligt een open plek. Die is nu het domein van bootcampers. Enthousiast werken ze zich in het zweet, aangemoedigd door hun instructeur.
Als we weer een stuk in het bos lopen, passeren we een klein zijpad naar een meer. Het blijkt dat dit vroeger de parkeerplaats was van de beroemde camping Bakkum (kijk dit hilarische filmpje uit de oude doos!) Er konden wel 1.500 auto’s staan. In 2005 is het terrein teruggegeven aan de natuur. Zo is er een fraaie natte duinvallei ontstaan met een meertje. Dit duingebied draagt de vreemde naam Lepstukken. Het is een ideaal leefgebied voor bijzondere vogelsoorten. Vanaf het bankje zien we de bedrijvigheid van de vogels. Het is broedseizoen, de paartjes maken zich klaar om voor nageslacht te zorgen.
Natte voeten tijdens de Groene Wissel bij Castricum
Het wordt drukker op de paden. Niet verwonderlijk, want we zijn bijna bij Johanna’s Hof. Dit restaurant is geliefd bij veel natuurliefhebbers en gezinnen met kinderen. Die laatsten komen vooral voor de pannenkoeken en de speelplaats. De wandelaars, wielrenners en mountainbikers gebruiken het terras vooral als begin- of eindpunt van hun rondje. Ook nu, om 10 uur, is het er al gezellig druk. Aan de overkant ligt het bezoekerscentrum De Hoep. Helaas verkeert men daar nog, zoals men zelf schrijft, “in winterslaap”. Het centrum opent de deuren pas op 21 april. We kennen dit centrum niet en hadden graag een kijkje genomen.
We steken de drukke verkeersweg over. Al eerder maakten we in dit deel een prachtige wandeling. Een klein stukje volgen we hetzelfde pad als destijds. Al snel volgen we een andere route, door de bossen. De vele regenval heeft de paden soms drassig gemaakt. Gelukkig kunnen we die gemakkelijk passeren zonder tot onze enkels in de modder te komen.
Hoog water
Even later lukt dat niet. De routebeschrijving stuurt ons links een klein pad in. Daar staat het water echter zo hoog, dat hoge laarzen noodzakelijk zijn. Erlangs lopen is uitgesloten, omlopen is de enige optie. De gps-track bewijst nu zijn waarde. We lopen door de kruising met het verharde pad. Als we daar linksaf gaan, zien we na een tijdje het ondergelopen pad dat ook op dit klinkerpad uitkomt. We hebben droge voeten gehouden en nauwelijks hoeven afwijken van de route. Dit pad volgen we een flink stuk. Eerst door het bos, later komen we steeds meer in het duingebied. Af en toe vallen enkele van de vele duinmeertjes in het gebied op. Later komen we nog dichterbij, want er zijn er in het Noordhollands Duinreservaat veel.
Als we linksaf zijn geslagen lopen we over een klinkerpad. Na een kort stukje slaan we direct na de bosrand rechtsaf. Alhoewel, dit pad is meer een rivier dan een wandelpad. Zo ver we kunnen kijken, staat het water meer dan tien centimeter hoog. We proberen bovenlangs te lopen. Dat gaat een tijd goed. Links van ons hebben we een fraai uitzicht op de duinmeren. Helaas blijkt het water later een onoverwinnelijke barrière voor ons. Links, rechts en voor ons is alleen maar water. Er zit niets anders op dan terug te gaan. Onderweg waarschuwen we een paar vogelspotters en een hardloopster dat zij niet verder kunnen. Ook zij keren om. De vogelspotters zijn net als wij hier onbekend en lopen een gemarkeerde wandelroute. Met ons overzichtskaartje van de routebeschrijving helpen we ze een klein beetje om de juiste weg te vinden.
Schoenen uit bij de Groene Wissel bij Castricum
We proberen nu via de andere kant van de plas een doorgang te vinden. Een ruiterpad ligt er, we struinen door het mulle zand. Gelukkig blijven de paarden op stal vandaag en komen we geen ruiters tegen. Verderop kunnen we een voetpad volgen dat links van het meertje loopt. Volgens onze navigatie zijn we bijna op een punt om de route weer op te pakken. We zien 50 meter verderop wandelaars en fietsers al, we zijn er bijna. Helaas komen we bij een enorme watermassa. Er zit niets anders op dan schoenen en sokken uit te trekken, broekspijpen omhoog en door het water te waden. Op het gras maken we onze voeten weer droog en trekken de schoenen weer aan. Weer een hindernis overwonnen! Wel zijn we wat ongerust over het vervolg. Later deze wandeling gaat het pad tussen een aantal duinmeren door. Hoe zou de situatie daar zijn?
Strand bij de Groene Wissel bij Castricum
Over de brede grasbaan lopen we verder zonder wateroverlast. Even later gaan we de trap op naar een uitzichtpunt op het duin. Een mooi panorama valt ons ten deel. Aan de andere kant nemen we de trap naar beneden. Via een fraai duingebied bereiken we de strandopgang. Diverse strandpaviljoenhouders zijn druk bezig om hun uitspanning weer op te bouwen. Andere zijn al klaar en geopend voor het publiek. Op het strand is het rustig. De zon schijnt wel aardig en de temperatuur is goed, maar de harde noordenwind maakt het best fris. Dat zorgt ervoor dat we flink kunnen doorwaaien.
Bij een van de strandtenten is het tijd voor de lunch. Na alle uitdagingen die we al achter de rug hebben, hadden we dat wel verdiend. Achter het glas, uit de wind en in de zon rusten we uit van onze inspanningen.
Na een kilometer wordt het drukker op het strand. Enkele kinderen wagen zich in het volgens ons nog ijskoude zeewater. De eerste Duitsers hebben hun strandkuil al gegraven en liggen lekker beschut in het zand. Niet verwonderlijk dat het op dit punt drukker is, de grote strandopgang van Castricum aan Zee bevindt zich hier. Wij lopen nog een kilometer verder over het strand. Naarmate we verder gaan, wordt het steeds rustiger.
Duinmeertjes
Onderaan de strandopgang maakt het mulle duinzand plaats voor een klinkerpad. Langzaam bereiken we het deel van de Groene Wissel bij Castricum waarover we ons al zorgen maakten. Hoe zou de watersituatie eruit zien? Gelukkig gaat het helemaal goed, want we blijven steeds op klinkerpaden tussen de waterpartijen doorlopen. Verharde paden vinden we nooit zo leuk tijdens een wandeling, liever lopen we over zandpaden. Maar nu zijn we blij met de klinkerroute. Het zorgt ervoor dat we zonder verdere problemen de tocht kunnen lopen.
Bij een vogelkijkhut nemen we een kijkje. De hut draagt de bijzondere naam “Boetje van Ome Kees”, vernoemd naar oud PWN-boswachter Kees Duin. Een toepasselijke naam voor een boswachter in dit duingebied. We kijken uit over het Hoefijzermeer. Omdat dit meer altijd in beweging is, kan het nooit dichtvriezen. Daarom is het een voedingsplek voor vogels in de winter. Nu vliegen de vogels ook af en aan.
Nadat we het laatste duinmeertje hebben gerond, lopen we langzaam maar zeker het bos weer in. Via een slingerend pad lopen we over een bosweg. Een enkele wandelaar komt ons tegemoet. Vergeleken met het begin van onze wandeling is het nu een stuk rustiger. Wat wellicht scheelt is dat deze paden niet toegankelijk zijn voor mountainbikers.
Genieten bij Hof van Kijk Uit
Vlak voordat we het bos verlaten en Castricum bereiken, valt ons oog op een zonovergoten terras. Dat is een mooi moment om nog even na te genieten van de Groene Wissel bij Castricum. Het houten gebouw oogt romantisch, binnen is een gezellige huiskamer. Dit was vroeger het jachthuis van Jonkheer Gevers, een voormalig inwoner van Castricum.
Omdat het veel te mooi weer is om binnen te zitten, zoeken we een plek op het terras, heerlijk in de zon. Op het speelveld zijn kinderen bezig, verderop omzomen statige bomen de plek. Het is een heerlijk stekje om de wandeling af te sluiten. Een appeltaart met een lekker glas verse gemberthee hebben we wel verdiend na al die kilometers en uitdagingen.
Hof van Kijk Uit blijkt een dagbesteding te zijn voor mensen met een beperking. Zij werken er in het groen of in het boscafé. Ook kunnen zij in het duinatelier creatief bezig zijn. Houtbewerking, schilderen, rietvlechten en nog veel meer activiteiten zijn mogelijk. De creaties worden verkocht in het kleine winkeltje bij het atelier.
Via een bollende klinkerweg en een pleintje bij de begraafplaats bereiken we de bebouwing van Castricum weer. Het einde van de Groene Wissel bij Castricum is in zicht. Moe, maar voldaan stappen we in de auto. Die is door de zon flink opgewarmd, Met het dakraam open rijden we naar huis.
Dit wil je weten over de Groene Wissel bij Castricum
Deze wandeling is 19 kilometer lang. De route gaat voor het grootste deel over onverharde bos- en duinpaden. Af en toe voert de wandeling over klinkerwegen die ook bij fietsers en mountainbikers in trek zijn. Het mulle duinzand in combinatie met de lengte, maakt dit een pittige wandeling. En als sommige paden ook nog onder water staan door overvloedige regenval, is enige creativiteit vereist om de route te kunnen vervolgen.
Er is een routebeschrijving beschikbaar met plattegrond en gps-track op Wandelzoekpagina.
Dit is een zogenaamde Groene Wissel. Dit zijn wandelingen die starten en eindigen bij een treinstation of een bushalte. Deze wandeling begint bij het treinstation van Castricum. Ideaal om dus met het openbaar vervoer te reizen.
Ook met de auto kun je het beste starten bij het treinstation van Castricum. Daar is een grote en gratis parkeerplaats. Als je deze wandeling op een doordeweekse dag maakt, kan dit terrein vol zijn na een uur of 9. Dan kun je eventueel uitwijken naar de grote parkeerplaats bij Johanna’s Hof aan Johannisweg 3 in Bakkum. Je pikt dan de route op bij punt 2 van de routebeschrijving.
Er staan in het Noordhollands Duinreservaat op alle toegangspoorten tot het gebied automaten waar je een duinkaart kunt kopen. Nog handiger is het om dat vooraf online te doen. Want op zonnige dagen in het weekend is het soms druk bij de automaten.
Op diverse punten kun je onderweg wat eten en drinken als je deze wandeling maakt.
- Vanaf het station van Castricum ben je zo in het centrum. Daar vind je onder andere restaurant Brutaal met overdekt en verwarmd terras.
- Direct aan de route ligt Johanna’s Hof met een groot terras. Vooral in het weekend een rustplaats voor wielrenners, mountainbikers en wandelaars. Ook gezinnen met kinderen komen er graag vanwege de pannenkoeken en de speeltuin.
- In het seizoen zijn er op het strand diverse strandpaviljoens geopend. Een mooie locatie is paviljoen Zeezicht.
- Bijna aan het einde van de wandeling ligt wat ons betreft de leukste horecagelegenheid: Hof van Kijk Uit. Mooie ruimte binnen, gezellig terras buiten, leuk winkeltje ernaast en aardige mensen. Zeker bij mooi weer is het aangenaam vertoeven op het terras aan de bosrand. Gesloten op maandag en dinsdag.
