Avontuurlijke wandeling door de ruige natuur bij West-Terschelling

Het was alweer bijna een jaar geleden dat we voor het laatst op Terschelling waren. We maakten er toen een fraaie wandeling bij Midsland langs zowel het wad als het strand. Deze keer vonden we het tijd voor de omgeving van West-Terschelling. We zochten een wandeling uit door zoveel mogelijk pure natuur. Die vonden we bij de Groene Wissel West-Terschelling. Deze wandeling begint en eindigt weliswaar in de bebouwde kom, maar voert verder nagenoeg alleen door een ruige, ontembare wereld. Denk aan droge en natte duinvalleien, en bijzonder hoge duinen bij de Noordsvaarder. En verder aan het oneindige strand bij de Kroonpolders en het grote Donkere Bos. Een ideale wandeling voor zowel de ultieme rustzoeker als de natuurliefhebber en avonturier.

Begin van onze wandeling in West-Terschelling

Het is nog vroeg en daardoor fris als we ons vakantiehuisje in Midsland-Noord verlaten. We pakken onze fietsen en rijden in krap een half uur naar het startpunt van onze wandeling: het Havenplein in West-Terschelling. Dankzij het vroege uur is het er bijzonder rustig. Er is geen toerist te bekennen in “West”, zoals de bewoners hun dorp noemen. Wel worden de terrassen alvast in stelling gebracht voor opnieuw een heerlijke, zonnige lentedag.

We lopen de gezellige Torenstraat in, een van de voornaamste winkelstraten van West. Hierna slaan we een smal steegje in dat uitkomt op de Willem Barentzstraat, vernoemd naar de beroemde Terschellinger ontdekkingsreiziger. Enkele klinkerwegen later komen we uit bij de Brandaris: de oudste, nog werkende vuurtoren van Nederland. De 16e eeuwse toren is de trots van het eiland. Het is het hoogste gebouw van het eiland Brandaris, zoals Terschelling in de 17e eeuw heette.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog torende echter een hoge radarmast van de Duitse bezetter boven de Brandaris uit. Voor de bewoners jarenlang een doorn in het oog. De mast was dan ook een van de eerste bouwwerken die met explosieven met de grond gelijk werd gemaakt. De mast maakte deel uit van radarstelling Tiger, een zeven hectare groot complex bestaande uit 100 bunkers. Het is een van de weinige stellingen in Nederland die nog bijna compleet is. Het bunkercomplex is nu een fantastisch museum waar je je vele uren kunt vermaken.

Via de Noordsvaarder naar het oneindige strand

De route voert ons verder de heuvel op naar Kaapsduin. Met ruim 31 meter boven NAP is dit de hoogste duin van het eiland. Bovenop de heuveltop krijgen we een werkelijk schitterend uitzicht over West, de Noordsvaarder en het Wad. Hier wordt pas duidelijk hoeveel het eiland aan land heeft gewonnen. En naar verwachting zal ook de kilometer brede zandplaat Engelschhoek te zijner tijd onderdeel gaan uitmaken van Terschelling. We passeren het kleine Seinhuisje dat kort na de oorlog een peilstation was voor de marine. Via een zand- en later een bospad dalen we vervolgens af en komen uit in de Noordsvaarder.

Dit 650 hectare groot natuurgebied is sinds 1924 al een Staatsnatuurmonument. Het is een prachtig natuurgebied vol bijzondere planten- en vogelsoorten. Wij hebben op dit moment echter meer aandacht voor onze gps-track. Het smalle pad is op diverse plekken namelijk dichtgegroeid met duindoorn en andere struikgewassen. Dit zorgt er een aantal keer voor dat we fout lopen en weer terug moeten lopen. Het relatief jong en dynamisch natuurgebied weet ons absoluut te bekoren. Toch zijn we blij als we na ons half uur durend avontuur de duinen bereiken.

Volgens de routebeschrijving moeten we nu zoeken naar een voor ons geschikte plek om de hoge duinstrook te beklimmen. Er zijn hier namelijk geen paden of strandopgangen. Vervolgens beklimmen we via het mulle zand de duin. Om de zoveel meter rusten we even uit. Dit geeft ons meteen de gelegenheid het lastige bestaan van de bastaardsatijnrups gade te slaan. Het zijn er letterlijk duizenden die al dan niet opzettelijk de heuvel afrollen. Mooi om te zien, maar ze zorgen voor vervelende, allergische reacties. Beslist niet aankomen is dan ook het dringende advies van de GGD.

De cranberryvelden van Terschelling

Sinds het fantastische uitzichtpunt van de Kaapsduin zijn we werkelijk niemand meer tegengekomen. Ook op het lange strand van westelijk Terschelling lijken we de enigen te zijn. Een redelijk vers bandenspoor langs de voet van de duinenrij bewijst echter het tegendeel. We volgen dit spoor en verlaten na circa twee kilometer aan de hand van onze gps-track het strand.

Aan de zuidzijde van de duinen komen we uit in de Kroonpolders. Dit natuurgebied van Staatsbosbeheer bestaat uit een zestal lage valleien (geen polders!) gescheiden door lange rechte stuifdijken. Het gebied dankt zijn naam aan veldarbeider Kroon die in de jaren 1920 de stuifdijken liet aanleggen. In de overwegend natte valleien zien we naast heide grote cranberryvelden. De cranberry is een uitheemse bessensoort die op Terschelling veel voorkomt.

Het verhaal gaat dat midden 19e eeuw een ton van de bessen op Terschelling aanspoelde. Een jutter dacht dat het om wijn ging maar toen hij de inhoud zag, liet hij de ton achter. De bes verspreidde zich daarna. Staatsbosbeheer verpacht de cranberryvelden aan ondernemers die in het najaar de bessen komen oogsten. Waar je ook komt op Terschelling: overal zijn de heerlijkste lekkernijen gemaakt van cranberry’s te verkrijgen.

Door het Donkere Bos terug naar West-Terschelling

We vervolgen de wandeling door het ruige, heide-achtige landschap en passeren Griltjeplak: een helder blauw, prachtig ven. In het midden van het ven ligt een klein eiland. Met onze komst – we zijn nog steeds de enige mensen – zoeken veel vogels hun toevlucht tot het eiland. We gaan op een bankje zitten en genieten minstens vijf minuten van het natuurlijk schouwspel.

Het pad brengt ons hierna bij het Donkere Bos. Vanwege de hoge sparren en dennen is het heuvelachtige bos donker. Vandaar ook de naam. Wij vinden het op zich helemaal niet zo donker. Met name de jonge berken zorgen voor een aangenaam groene en lichtrijke afwisseling in het overwegend naaldbos.

Op de overgang van het bos met de bebouwde kom van West, komen we uit bij de Dodemanskisten: een ronduit schitterend ven. Over de naamgeving zijn diverse verhalen bekend, de een nog fantasierijker dan de ander. Maar mogelijk gaat het om een houtsoort die er voorkomt waar vroeger lijkkisten van gemaakt werd.

Niet lang daarna bereiken we alweer het Havenplein van West-Terschelling. Inmiddels is het er een stuk drukker. Ook op de terrassen zijn de eerste gasten neergestreken. Wat hebben we een ongekend mooie wandeling gemaakt! We kijken nu al uit naar volgend jaar als we opnieuw naar het eiland gaan. We willen dan met name het oostelijk deel van dit heerlijke Waddeneiland wandelend verkennen. Nog tips voor ons? We horen het graag via info@grijsopreis.nl.

Dit interesseert je wellicht ook

• Fraaie duin-, polder- en strandwandeling op Terschelling
• Vakantie op Terschelling | 10 unieke activiteiten
• Inspiratie voor een geslaagde vakantie op Ameland
• Vakantie op Vlieland, ideaal voor rustzoekers
• Vakantie op Texel: dit kun je allemaal zien en doen
• Eilandhoppen op de Wadden, een topvakantie in eigen land