Onlangs maakten we een lange wandeling in het fraaie, heuvelachtige landschap van Mook en Groesbeek (Berg en Dal) op de provinciegrens van Gelderland met Limburg. De wandeling gaat onze boeken in als één van de mooiste en meest gevarieerde wandelingen die we ooit in deze regio van Nederland gemaakt hebben! En dat zegt wat, omdat ik als geboren Gelderlander zeer veel in de omgeving van Berg en Dal en Groesbeek gewandeld heb! In deze blog lees je wat juist deze wandeling zo uniek en mooi maakt.
Start van de adembenemend mooie wandeling
We beginnen onze wandeling bij de grote (gratis) parkeerplaats aan de oostzijde van het kleine station van Mook. Nog geen twee passen later lopen we al door een bosrijk en heuvelachtig heidelandschap. We volgen in eerste instantie de gele route van Natuurmonumenten richting de Mookerheide, het hoofddoel van de wandeling. Maar al snel blijkt dat we die beroemde heide niet als eerste te zien krijgen. Het slagveld waar de Spanjaarden de Nederlanders in april 1574 versloegen, wordt als toetje tot het laatst bewaard.
We vervolgen de route door een heerlijk intens naar dennenlucht ruikend bos tot we uitkomen bij de vijver (l’eau d’amour) van jachtslot Mookerheide. Jammer genoeg kunnen we het prachtige, spierwitte Jugendstil bouwwerk uit 1902 niet in. Het jachtslot staat namelijk in de steigers. De eigenaar van het landgoed – Natuurmonumenten – wil namelijk het pand in de oorspronkelijke, oud-roze kleur herstellen. Als het goed is krijgen we dan ook weer de onder het witte stucwerk verscholen mozaïeken te zien.
De gemengde bossen uit het begin van de wandeling maken vervolgens plaats voor overwegend loofbossen met oeroude beuken aan statige, brede bospaden. Geregeld is er een open plek in het bos met prairie-achtig hoog gras. Volgens de routebeschrijving gaat het hier om natuurgraven waar de overledenen zonder kist of grafsteen terug worden gegeven aan de natuur. Na een klein stukje wandelen over een verharde weg passeren we een waterput uit 1913. Deze put met een diepte van maar liefst 57 meter was tot 1945 de enige drinkwatervoorziening voor de bewoners van de Bisselt, een buurtschap van de gemeente Mook en Middelaar.
We steken de doorgaans drukke Mooksebaan over. Nu in coronatijd zagen we er nauwelijks verkeer. Ook herberg-restaurant ‘t Zwaantje waar we tegenaan lopen, ligt er op een aantal geparkeerde auto’s na uitgestorven bij. Wel zien we enkele wandelaars uitrusten op het bankje bij het informatiebord van Natuurmonumenten. We worden enthousiast begroet, misschien wel omdat we slechts een van de weinigen zijn die op deze prachtig zonnige dag in de omgeving komen wandelen.
Via de Sint-Jansberg en de plasmolens naar de Mookerheide
Dr. Livingstone van de Lage Landen
Na wederom een fantastische wandeling over brede bospaden door voornamelijk, heerlijk verkoelende loofbossen, gaat het mis met de routebeschrijving. Bij een t-splitsing in “laagte” moeten we rechtsaf. We zien in de verte weliswaar een t-splitsing liggen maar die bevindt zich juist in “hoogte”. En aangezien een omgevallen naaldboom het pad daar naartoe volledig verspert, besluiten we om om een kruising in “laagte” naar rechts te gaan.
Een fraaie wandeling over een slingerend pad volgt maar na verloop van tijd ruiken we onraad. Hadden we niet al veel eerder een pad aan de rand van een bosgebied moeten hebben? We keren om maar nemen een ander bospad parallel aan het eerder genomen pad. Terwijl we teruglopen naar de plek waar we bij de verkeerde kruising afsloegen passeren we een smalle doorgang door het dichtbegroeide bos. Uit nieuwsgierigheid slaan we hier af. Via een prachtig groen, smal pad komen we vervolgens uit op een idyllisch gelegen, volledig afgeschermde kleine open plek in het bos. We steken de door ons ontdekte ‘alpenweide’ over en komen vlakbij de plek uit waar we eerder verkeerd zijn gelopen! We voelen ons de dr. Livingstone van de Lage Landen.
Op naar de Sint-Jansberg
We lopen alsnog om de versperring heen richting de t-splitsing uit de routebeschrijving. Bij de t-splitsing staat een bankje waar we graag even gebruik van maken. Niet zozeer om uit te rusten maar meer om te genieten van het fantastische uitzicht wat je hier hebt op een landschap van akkers en de wijngaard Klein Amerika. In de verte zie je zelfs het Reichswald in Duitsland liggen.
Met het bos aan onze rechterhand en de vergezichten aan de linkerzijde vervolgen we de route op goed geluk naar ons volgende ijkpunt, namelijk de woning aan de Bisseltsebaan 52. Deze woning weten we te vinden en volgen gedwee de instructies van de routebeschrijving. We zouden een groot informatiebord over de Tweede Wereldoorlog moeten passeren maar dat missen we. We vragen het ook aan een fietsend echtpaar maar ook zij hebben niets gezien. De driesprong naar de Zevendalsebaan weten we gelukkig wel te vinden. Hier volgen we een smal, kronkelend pad naar beneden. Het lijkt wel Zuid-Limburg!
Dalen en stijgen bij de Sint-Jansberg
Bij enkele zwerfkeien nemen we het pad links omhoog en steken niet lang daarna een ruig, glooiend grasland over. De vele koeienvlaaien die we ontwijken verraden dat er een grote kudde moet zijn maar door de vele bossages zien we die niet grazen. Eenmaal in het bos volgen we een deel van het Pieterpad. Het is het deel van de wandeling die ons het meest bij blijft. We wandelen heel comfortabel door een buitengewoon mooi beukenbos de heuvel af. En elke keer als we denken “zijn we nou nog niet aan de voet van de Sint-Jansberg?”, slingert het pad verder de diepte in.
Maar na een dalen volgt automatisch ook een stijgen. De natuur in dit bosgebied rond de ruim 75 meter hoge Sint-Jansberg is echter zo verbluffend mooi dat we de beklimming nauwelijks doorhebben. Voor we er erg in hebben komen we al uit bij de ‘Bovenste Plasmolen’, een watermolen uit 1725. In de directe omgeving vind je de resten van de grootste Romeinse villa uit vermoedelijk de 2e eeuw, die ooit in Nederland is gevonden.
Via de Kiekberg naar de Mookerheide
Vlakbij de Romeinse villa bevinden zich aan de doorgaande weg enkele horecagelegenheden. Omdat deze tot 1 juni vanwege de coronamaatregelen nog gesloten zijn vervolgen we onze wandeling deels langs een drooggevallen beek naar de 77 meter hoge Kiekberg. Ook hier is het dan weer dalen, dan weer stijgen.
Pal voordat we de Mookerheide betreden stuiten we op een kleine, beschutte weide waar prachtige Schotse hooglanders grazen. Onze aanwezigheid lijkt hen weinig te doen. We klimmen verder en komen via een klapdeur uit op de heide waar het ons al die tijd om te doen was.
Bij een eenzame eik aan de rand van de heuvelachtige Mookerheide nemen we plaats op een bankje. Inmiddels zijn we door al dat stijgen al wat moe geworden. Het landschap is adembenemend mooi, zo ook het uitzicht op Cuijk in de provincie Noord-Brabant. Een kleine klim volgt, waarna we enkele kilometers afdalen richting onze auto. De wandeling die een diepe indruk op ons heeft gemaakt, is ten einde. Moe maar meer dan voldaan hijsen we ons in de auto om met de woorden “hier gaan we snel weer naar terug” huiswaarts te keren.
Wandeling bij de Mookerheide: praktische informatie
- De totale route van de wandeling bij de Sint-Jansberg en de Mookerheide is 17 kilometer. In ons geval bijna 19 kilometer omdat wij een aantal keren de weg kwijt raakten. Vanwege zowel de afstand als de vele heuvels vergt de wandeling wel een prima conditie. Gelukkig zijn er vele bankjes waar je tussentijds kunt uitrusten.
- De routebeschrijving die wij gebruikt hebben voor deze fantastische wandeling is voor 90% uitstekend. Slechts enkele keren moet je goed opletten (zie ons bovenstaand relaas) en enkele oriëntatiepunten hebben we volledig gemist. Gelukkig is er ook een GPS track te downloaden waarmee je kunt voorkomen zoals wij de weg kwijt te raken. Zorg dan wel voor een volle batterij van je smartphone en bij voorkeur voor een opgeladen powerbank omdat je telefoon snel leeg raakt van de GPS tracker.
- Het officiële startpunt van de wandeling is bij het station van Mook. Kom je met de auto dan kun je deze kwijt op de grote, gratis parkeerplaats aan de oostzijde van het station.
- Aan de route liggen voldoende horecagelegenheden. We noemden eerder al herberg-restaurant ‘t Zwaantje. Aan de provinciale weg door Plasmolen bevinden zich maar liefst twee restaurants: Pannenkoekenrestaurant Den Tol en restaurant de Plasmolense Hof. Loop je nog iets verder door dan krijg je aan de linkerkant van de rijksweg ook nog enkele horecagelegenheden.
- Als gezegd is deze wandeling meer geschikt voor de geoefende wandelaar met een prima conditie. Denk je dat je nog geen goede wandelconditie hebt? Volg dan een online wandeltraining bij gecertificeerd wandeltrainer Wanda Catsman. In korte tijd ben je in staat om langere wandelingen te maken. Je kunt ook het gratis e-book Starten met wandelen downloaden. Het boek geeft je tal van praktische tips, waardoor je meer plezier uit je wandelingen haalt.
- Wil je deze meer dan prachtige wandeling bij de Mookerheide samen met iemand maken, maar weet je niet met wie? Word klupper en vind nieuwe mensen om leuke activiteiten mee te organiseren. Klup is een online sociaal platform waarin actieve 50-plussers elkaar kunnen ontmoeten om leuke dingen met elkaar te ondernemen.
