Een fantastische roadtrip door Madagaskar
Een fantastische roadtrip door Madagaskar
Voor ons was de ultieme manier om Madagaskar in al haar facetten te leren kennen het maken van een roadtrip. En omdat we graag een rondje wilden maken, was de enige optie het huren van een 4×4-auto. Daarmee konden we de doorsteek van Tulear naar Morondava maken. Met onze stoere Hyundai Galloper hebben we vier weken lang een fantastisch mooie tocht kunnen maken, die ons in staat stelde de diverse culturen en gebruiken van het land te ontdekken. Het bracht ons naar de mooiste plekken van het land, waarin we met volle teugen konden genieten van de bevolking, de flora en de fauna.
28 dagen voor onze roadtrip door Madagaskar
We hadden het geluk om vier weken op pad te kunnen in Madagaskar. Nu was dat voor onze rondreis wel noodzakelijk. Door de slechte infrastructuur is reizen een tijdrovende activiteit. Men heeft het niet voor niets over aantal uren onderweg in plaats van aantal kilometers.
Het zelf rijden in Madagaskar is zeker de eerste dagen heel spannend maar ook inspannend. De bestuurder moet constant opletten op gaten in de weg. Ik voelde me af en toe net Max Verstappen die een chicane neemt. Zo slingerde ik van rechts naar links om kuilen te ontwijken.
Gelukkig zijn er hele stukken weg bij die prima zijn en waar we zelfs een snelheid boven de 100 kilometer konden halen. En met de gedetailleerde informatie van onze Autoverhuurder Cineroutes wisten we waar we weer slechte stukken konden verwachten en het weer opletten geblazen was.
En we merkten dat we na zo’n vier weken een stuk relaxter omgingen met de toestand van de weg. De route van Antsirabe terug naar Tana hadden we op de eerste dag in omgekeerde volgorde afgelegd. Toen vonden we die weg echt super slecht. Bij terugkomst vonden we het eigenlijk wel meevallen en haalden we een hogere gemiddelde snelheid dan op dag 1. We kropen toen echt over de weg, bang om in een kuil te rijden.
Weinig verkeer
Overigens is het op de weg niet druk met ander autoverkeer. Alleen de taxi-brousses rijden af en aan, en wat vrachtverkeer. Verder zijn het vooral landbouwkarren voortgetrokken door zeboes, en fietsers en voetgangers. Als men een auto hoort aankomen, duikt men vaak de berm in om je te laten passeren.
Bijzonder was het naderen van een dorp. Al op kilometers afstand wisten we waar er een markt was. Lange linten van bewoners zagen we langs de weg lopen, op weg naar de markt. Eenmaal aangekomen in het dorp, was het stapvoets rijden. De markt vindt bijna altijd plaats op de doorgaande weg en op dat moment heb je als automobilist weinig keuze dan je heel voorzichtig langs de mensenmassa wurmen, zonder iemand te raken of een beest dood te rijden. En als we het dorp uit reden, zagen we van de andere kant weer kilometers lang mensen lopen op weg naar de markt.
De weg wordt daarnaast gebruikt door de bevolking om hun rijst te drogen. Soms op een zeil, maar vaak gewoon op het asfalt. Die lichte plekken zien er uit als nieuw asfalt, maar het is niet verstandig om daarover heen te rijden. Dan heb je wel een probleempje met de eigenaar…
Op sommige slechte stukken zie je een arme familie in de weer met het scheppen van zand in de kuilen. Opa, moeder en alle kinderen proberen hiermee de gaten minder erg te maken. Daarnaast hopen ze erop dat de passerende auto’s hen belonen met wat ariary. Opa houdt zijn pet in zijn hand en af en toe krijgt hij een biljet toegestopt. Triest om te zien dat de nationale overheid niets doet aan de instandhouding van de wegen en het overlaat aan de plaatselijke bevolking.
Off road rijden tijdens onze roadtrip door Madagaskar
Wij hadden bewust een 4×4-auto gehuurd om van Tulear naar Morondava te rijden. Hier is geen normale weg, alleen zandpaden. Daarnaast is een 4×4 noodzakelijk om vanuit Morondava te rijden naar Tsingy de Bemaraha, het prachtige natuurgebied.
De afstand van Tulear naar Morondava bedraagt 545 kilometer. Hier hebben we vier dagen over gedaan. Overigens is het advies om dit traject te rijden met een “pisteur”, een spoorzoeker. Er is geen route te vinden in navigatie-apps en routeborden zijn er niet, net als overigens in heel Madagaskar overigens. Onze pisteur Aime kent deze route als zijn broekzak en is daarnaast een behendig chauffeur. Verder zou hij eventuele mankementen aan de auto zelf gemakkelijk kunnen oplossen. Gelukkig hebben we die vaardigheid van hem niet hoeven te beoordelen, we hebben geen malheur gehad tijdens onze offroad-doorsteek naar Morondava.
Op dit traject kwamen we langs kleine nederzettingen. Om wat geld te verdienen, heeft men van wat boomstammen een “tolpoortje” gemaakt. Men vraagt eerst 30.000 ariary, maar onze gids houdt vol dat 2.000 ariary het maximum is dat we betalen. Na enig onderhandelen gaat men hiermee akkoord. De kinderen in de nederzettingen kijken de kunst af en hebben zelf ook op primitieve wijze een slagboom gemaakt. Hier heeft onze gids geen genade voor. Hij geeft niets en rijd dwars door de afzetting.
Aime kon ons daarnaast demonstreren hoe je omgaat met de zandwegen en waar de vierwielaandrijving nodig is. Daarmee hadden we zelf nog nooit ervaring opgedaan. Uiteindelijk bleek dit makkelijker dan gedacht en waren we prima in staat om zelf de route van Morondava naar Tsingy de Bemaraha te rijden, zonder pisteur. We hebben nergens vast gezeten en hebben alle natuurlijke obstakels zonder problemen kunnen omzeilen.
De pont op
Onderweg kruisten we diverse keren een rivier tijdens onze roadtrip door Madagaskar. Vaak waren ze al redelijk drooggevallen en was het geen enkel probleem om er doorheen te rijden. Een keer was het wel een rivier met aardig wat water. Onze pisteur reed er zonder problemen door, het water kwam tot over de motorkap. Ik voelde dat de vloermat onder me wat vochtig werd. Zelf zouden we dat niet hebben gedurfd, maar Aime draaide er zijn hand niet voor om.
Enkele rivieren kun je alleen met een pont, “bac” genaamd in het Malagassisch, oversteken. Het is een gammel geval waarbij we iedere keer dachten dat de auto’s te zwaar waren voor de pont. De eerste keer ging de accu bij ons uit de auto om de motor van de pont te kunnen laten starten. Na de overtocht werd ie weer teruggeplaatst.
De eerste keer de pont oprijden is spannend. De loopplanken liggen vrij steil en in het mulle zand is het zaak om voldoende snelheid te geven dat je de loopplank bereikt. Te veel gas geven betekent jezelf ingraven en dan staan alle kinderen klaar om je weer uit te graven. Dat kost wel wat fooi. Gelukkig ging het bij ons altijd goed en hadden we de helpende handen niet nodig. Na een paar keer wordt het al routine en is het de normaalste zaak van de wereld geworden om te manoeuvreren bij de bac.
Roadtrip door Madagaskar: Veel bekijks onderweg
Als vazaha, vreemdelingen, trokken we overal waar we reden veel bekijks. Zeker in de gebieden waar men minder toeristen ziet. Niet alleen de kinderen keken bewonderend in de auto, ook volwassenen waren zeer geïnteresseerd. Wij hadden besloten om bedelende kinderen nooit wat te geven. Het klinkt hard, maar het bedelen moet niet beloond worden. Wel deelden we regelmatig onze grote lege flessen mineraalwater uit aan de kinderen. Deze kunnen ze heel goed gebruiken voor het vullen met rijst, olie en andere zaken. Moeders waren altijd heel blij met dit simpele gebaar. Een foto maken was daarna nooit een probleem.
Bij de Westerse toeristen hadden we om een andere reden veel bekijks. Onze auto was namelijk voorzien van de logo’s van National Geographic en Discovery Channel. Regelmatig kregen we de vraag of we journalisten waren en of we op reportage waren in Madagaskar. Als we dan ons mobieltje pakten om een foto te maken, keken ze wel heel vreemd.
Ons advies voor een roadtrip door Madagaskar
Wij hebben een geweldige tijd gehad in Madagaskar en waren blij dat we met zijn tweetjes konden rondreizen. Dat geeft de grootste vrijheid en flexibiliteit en met een auto met chauffeur is dat toch anders. Het is absoluut te doen voor iedereen die autorijden leuk vindt. Stel je alleen in op lange reistijden. Bij onze autoverhuurder kun je naast 4×4-auto’s ook een kleine Renault 4 huren. Dat vinden we zelf minder comfortabel. Ons advies is dan zeker om een grotere auto te huren. Ook al heb je de 4×4 misschien niet nodig op je route, het comfort is toch beter.
Wanneer je echt offroad gaat en een chauffeur nodig hebt, is een grote 4×4 aan te raden. Er moet dan een persoon op de achterbank en bij een kleine 4×4 is dat krap. Daarnaast rijdt een grotere 4×4 wat makkelijker en comfortabeler over de zandwegen. Eigenlijk was onze Hyundai Galloper net iets te klein en oncomfortabel met drie personen. Enkele voorbeeldroutes van Cineroutes.
