Het Zwarte Woud in het zuiden van Duitsland is een uitgestrekt en veelzijdig wandelgebied. Het stond daarom al lang op ons verlanglijstje om hier een wandeling te maken. We kozen op goed geluk voor de ‘Linach-Urach Runde’ vlakbij het rustige plaatsje Vöhrenbach. Dat pakte goed uit: een fantastische wandeling hadden we voor de boeg. Het mistige en regenachtige weer gaf de tocht een bijzonder mystiek karakter. We begrepen gelijk waarom het Zwarte Woud de inspiratiebron voor de gebroeders Grimm was voor hun beroemde sprookjes. Wil je ook de hoofdstad van het Zwarte Woud bezoeken? Lees dan onze blog over de gezellige stad Freiburg.
De Linach-Urach Runde in het Zwarte Woud
De vriendelijke eigenaresse van ons pension vraagt wat we op deze regenachtige, mistige dag gaan doen. Als ze hoort dat we de Linach-Urach Runde gaan maken, reageert ze enthousiast. “Wat een goede keuze van jullie! Hoe wisten jullie dat deze wandeling zo mooi is?” Verbaasd hoort ze dat we er tot gisteren nog nooit van hadden gehoord. Ze vult onze thermoskannen met koffie en zorgt voor een uitgebreid lunchpakket. “Ik weet niet of het restaurantje dat je tegenkomt op zondag open is. Zo heb je in ieder geval voldoende om de dag door te komen”.
Even later vertrekken we. We steken de weg over en pakken de brug over de rivier de Breg. Niet zomaar een beekje: dit is de langste en meest waterrijke bronrivier van de Donau. Langs de Breg lopen we zo’n 500 meter naar het officiële startpunt van de route. Hier is een parkeerplaatsje. Daarnaast zien we een informatiebord over de route.
Linachtalsperre
Al snel gaan we het bos in. Op een stijgend pad maken we onze eerste hoogtemeters van deze vakantie. Het dichtbegroeide bos dempt de regenval aardig. Toch is het zaak om de regenhoezen om de rugzak te doen, want het miezert flink. Dat belooft nog wat voor de komende 18 kilometer.
Na een tijdje doemt uit de mistflarden de Linachtalsperre op. Deze dam in de rivier de Linach werd zo’n 100 jaar geleden gebouwd. Het doel was om energie via waterkracht op te wekken. De constructie van deze dam, met de vele grote bogen, is uniek in Duitsland. Ook in Europa komt deze vorm nauwelijks voor. Na een grondige restauratie enige jaren geleden, is het nu een bijzonder monument.
Bovenop de damwand hebben we een fraai uitzicht op de omgeving. De laaghangende mistflarden maken het nog sfeervoller. In de verte zien we een paar andere mensen ook een kijkje nemen op de damwand. Al snel keren ze om en zoeken ze weer een droog plekje in hun auto iets verderop. Het zijn de enige mensen die we deze wandeling zullen tegenkomen.
We vervolgen het smalle pad langs het meer. Normaal is het een populair rondje om te lopen vanaf de de dam. Vanwege corona heeft men hier daarom “eenrichtingsverkeer” ingesteld. Zo is het korte rondje toch veilig te lopen. Maar met dit weer zit men blijkbaar liever thuis bij de openhaard.
Een flink klimmetje naar het bos
Vanaf het meer moeten we flink stijgen. Gelukkig duurt de klim niet lang. We passeren een klein terrein waar blijkbaar iemand woont die niet zo gesteld is op bezoek. Tal van verbodsborden moeten wandelaars afschrikken om door het hek te gaan. Waarschuwingsborden dat agressieve honden bezoekers grijpen. Een doodshoofd met een bergschoen. “Waag het niet om hier binnen te komen”. We lopen wijselijk door.
Daarna volgt een prachtig stuk door het bos. De imposante bomen torenen hoog boven ons uit. Ook hier zorgen de vele mistflarden voor fraaie plaatjes. Ondanks dat we diep verscholen in onze regenjassen lopen, genieten we van iedere stap. Opvallend is hoeveel gekapt hout er in het bos ligt. Daar kunnen heel wat tafels en stoelen van gemaakt worden.
Het dorpje Urach in het Zwarte Woud
Vanaf de rand van het bos zien we de uivormige koepel van de kerk van Urach al liggen. We dalen geleidelijk af naar het dorpje. De kerk is vanaf de verte een mooi baken. De oudste delen van de kerk dateren uit de 12e eeuw. Graag willen we de kerk van binnen zien. Het gewelf van de kerk schijnt uniek te zijn. Helaas is de kerk vandaag niet geopend.
Dat geldt ook voor het restaurantje in het dorp. Ons plan om met een kop koffie en een heerlijk stuk Schwarzwälder Kirschtorte even op te drogen, gaat niet door. Om toch nog droog te zitten, nemen we plaats in een bushokje. Hier nuttigen we het smakelijke lunchpakket van onze gastvrouw van het pension, met een bakkie koffie uit de thermoskan. Het smaakt best, wat kun je toch met weinig tevreden zijn!
Verdwalen in het Zwarte Woud
Vanuit het verlaten Urach lopen we omhoog richting het bos. Gelukkig kijken we ook nog een keer achterom. Het uitzicht over het dorp is fenomenaal. In het bos zien we een gedenkteken staan. Op het kruis staat dat op deze plek vijf Amerikaanse soldaten zijn vermoord door de Duitsers.
Hier moeten we even zoeken om de juiste route te vinden. Hoewel er voldoende pijlen en aanwijsborden staan op de route, was hier een aanwijzing wel handig geweest. Aan de hand van de plattegrond die we hadden gefotografeerd, nemen we een gok. Gelukkig pakt die goed uit. Na een tijdje komen we weer een herkenningsteken tegen. We lopen goed!
Niet veel later komen we op een moeilijk stuk. Men is bezig het pad op te hogen en te verharden door er een laag kleiige grond op te storten. De vele regen maakt het pad ontzettend glibberig. We willen zeker niet uitglijden hier. Voetje voor voetje schuifelen we over de grijze “ijsbaan”. We hebben even geen oog voor de omgeving.
En daardoor missen we een essentiële aanwijzing. Blij dat we zonder glijpartij het modderige, kleiige stuk hebben doorstaan, dalen we flink af over een steil pad. Maar na zo’n 20 minuten lopen hebben we nog geen pijl gezien. We besluiten daarom terug te gaan. Hijgend lopen we het pad naar boven. We moeten weer een stuk over het gladde pad. Nu wel goed om ons heen kijkend zien we verscholen achter een boom een pijl staan. We zitten weer op de route!
Mooie boerderijen in het Zwarte Woud
Dan bereiken we een groene open ruimte omgeven door bos. We zien weer wat van de bewoonde wereld. Iets verderop zien we een weg lopen. Even later zijn we het bos uit en lopen we een stuk over een geasfalteerde weg. Last van verkeer hebben we niet. We horen in de verte een hond blaffen. Er is niemand op straat. We passeren een aantal grote boerderijen met de mooiste namen. Het zijn imposante bouwwerken, maar ook hier zien we niemand op het erf. De rookpluimen uit de schoorsteen geven aan dat men waarschijnlijk lekker bij de haard zit. Een heel goed idee met dit hondenweer!
We lopen verder en gaan weer een pad in langs de rand van het bos. We zien Hammereisenbach al liggen. Ooit was dit een belangrijke plaats in de regio. De kasteelheren bestuurden vanuit hun burcht de hele regio. Nu zien we een ontzettend rustig dorp waar ook iedereen lekker binnen is.
We zijn snel bij de ruïnes van kasteel Neufürstenberg. Maar er is niet veel meer over van wat ooit de trotse burcht was. Het enige is de toren. Gelegen op zo’n 800 meter hoogte heb je bij helder weer een mooi uitzicht op de omgeving. Wij lopen echter snel door, want de vele regen heeft ervoor gezorgd dat we echt doorweekt zijn.
Het einde van de Linach-Urach Runde
Het laatste stuk voert weer langs de rivier de Breg. In de verte zien we ons pension al liggen. Wat verlangen we naar een warme douche! We hebben een prachtige wandeling gemaakt. Ondanks de regen hebben we genoten van het landschap en de donkere bossen. Wat zal de Linach-Urach-Runde mooi zijn bij zonnig weer!
Het is een pittige tocht. En omdat we een flink stuk verkeerd zijn gelopen, hebben we onbedoeld nog een steil extra klimmetje gemaakt. Maar toch zijn we blij dat we vanochtend op pad zijn gegaan, ondanks het weer. Nu hebben we straks voldoende stoere verhalen bij het diner!
Praktische informatie voor de Linach-Urach Runde in het Zwarte Woud
- Het officiële startpunt van de route is bij Parkeerplaatsje van het Kraftwerkgebouw, Tussen Vöhrenbach en Hammereisenbach. Hier vind je ook een informatiebord over de route en de bezienswaardigheden.
De route is goed gemarkeerd. Op een aantal punten staat de Linach-Urach Runde duidelijk aangegeven. Op andere punten kun je het gele herkenningsteken volgen. Wil je helemaal zeker zijn van de route, dan kun je een GPX-track downloaden van de Linach-Urach Runde in het Zwarte Woud. - De totale lengte van de wandeling is ruim 18 kilometer. Deze lengte en een paar korte klimmetjes maken de tocht zwaar. De rest van het parcours gaat vooral over licht glooiende paden. In totaal overbrugt deze wandeling ruim 600 hoogtemeters.
- De route gaat voor het grootste deel over onverharde bospaden. Enkele kilometers loop je over geasfalteerde wegen waar het ontzettend rustig is.
- Neem zeker voldoende te eten en drinken mee als je deze wandeling gaat maken. Halverwege de route is er in Urach een restaurant (Gasthaus Sternen), maar dat is alleen in het weekend geopend. Bijna aan het einde van de wandeling zijn in Hammereisenbach nog enkele cafés en restaurants.
- Als je wilt overnachten in de buurt, kunnen we je pension Bernreutehof zeker aanbevelen. Dit pension ligt ongeveer aan de wandelroute. Het is een prima onderkomen bij een oude dame die dit pension in haar eentje runt. De kamers zijn goed en je krijgt er een uitstekend ontbijt. De gulle lach van de eigenaresse krijg je er gratis bij. Zoek je liever wat anders, dan zijn dit de accommodaties rondom Vöhrenbach.
- Niet ver van Vöhrenbach ligt het prachtige meer Titisee. Absoluut een bezoekje waard! Wandelaars die willen klimmen, kunnen hier de Feldberg op. Vanaf die berg heb je een fantastisch uitzicht over de Titisee.
