Wie Jordanië zegt, zegt Petra en ook wellicht nog woestijn. Maar het land heeft zoveel meer te bieden. De gastvrijheid is ongekend en de landschappen zijn overweldigend mooi. Dwars door dit betoverende land ligt een wandelroute van 675 kilometer: de Jordan Trail. Deze wandelroute is de perfecte leidraad voor iedereen die Jordanië wil verkennen. In een week tijd reisden we langs deze route van het noorden naar het zuiden dwars door het betoverende Jordanië. Tijdens deze onvergetelijke reis heeft Jordanië oprecht ons hart veroverd.
In deze blog
- De Jordan Trail in het kort
- Umm Qais: kruispunt van beschavingen
- Ajloun, waar natuur en historie elkaar ontmoeten
- Amman: oude stad en symbool van gastvrijheid
- Theedrinken in Dana
- Wereldwonder Petra; de plek waar je niet omheen kan in Jordanië
- De woestijn van Wadi Rum
- Het einde van onze reis dwars door het ongerepte Jordanië
- Antwoorden op praktische vragen over de Jordan Trail
- Dit interesseert je wellicht ook
Petra Ad-Deir, ofwel het klooster
De Jordan Trail in het kort
De Jordan Trail gaat in Umm Qais van start. De route voert vervolgens naar het zuiden tot in Aqaba en is ongeveer 675 kilometer lang. Wie hem helemaal wil lopen is ongeveer anderhalve maand kwijt. De trail is officieel geopend in 2017, maar delen ervan zijn oude karavaanroutes. Je zou dus kunnen zeggen dat de route al eeuwen oud is! De Jordan Trail biedt een verscheidenheid aan landschappen, flora en fauna. Onze gids Ramzi vindt het noordelijkste deel het mooist, zo vertelt hij. “Want daar heb je bossen”, zegt hij. Wij Nederlanders kijken toch meer uit naar de bijzondere woestijnlandschappen in het zuiden. Maar dat wil zeker niet zeggen dat het noorden niet de moeite waard is.
Uitzicht vanaf Um Qais met in de verte uitzicht op Israël, Libanon en Syrië
Umm Qais: kruispunt van beschavingen
Onze reis begint in het betoverende Umm Qais, gelegen in het uiterste noorden van Jordanië. Deze archeologische site biedt niet alleen een rijke geschiedenis, maar ook een adembenemend uitzicht op de Zee van Galilea, de Golanhoogten en het Meer van Tiberias. Zelfs Nazareth is in de verte te zien. Bij aankomst hebben we nog een uur voordat de zon ondergaat. We wandelen door de overblijfselen van de oude stad Gadara. Een stad waar ooit 25.000 mensen woonden. De zuilen van de ruïnes worden gehuld in het warme licht van het golden hour. De stad lijkt weer tot leven te komen en wie even wegdroomt ziet de Romeinen hier zo lopen. Terwijl de zon onder gaat, kijken we uit over Israël, Syrië en Libanon. We staan op een kruispunt van beschavingen. Zoveel is duidelijk.
Zonsondergang in Umm Qais
Laten we toch maar even de “Elephant in the room” benoemen. Momenteel woedt er oorlog tussen Israël en de Hamas. Mensen vragen zich daardoor begrijpelijk af of het veilig is om naar Jordanië te reizen. Een groot deel van de Jordaniërs komt uit Palestina of heeft Palestijnse voorouders. Toch merk je, buiten wat vlaggen om (die je ook in ons land ziet) nauwelijks iets van de oorlog. Jordanië speelt al sinds de jaren ’60 van de vorige eeuw een neutrale rol tijdens conflicten in het Midden-Oosten. Dit wordt zowel in de Arabische wereld als in de Westerse wereld gerespecteerd. Deze bijzondere geopolitieke positie betekent dat het ook vandaag de dag nog steeds veilig is om naar en in Jordanië te reizen.
De volgende dag gaat de reis verder naar de Ziglab Dam, een verborgen parel. De dam is gelegen in een weelderig natuurgebied. Het is een ideale plek voor vogelliefhebbers en natuurfotografen. Hier lopen we over een stuk van de Jordan Trail. Onze gids Ahmad wijst ons op hoe deze etappe vanuit de bergen naar het meer achter de dam loopt en zo zijn weg vervolgt naar Ajloun. Het landschap is hier groen en vol met bomen. Een bos willen we het niet per se noemen. Maar voor een land dat zo gebukt gaat onder waterschaarste is het heel wat om zo’n landschap te zien.
Ziglab Dam
Ajloun, waar natuur en historie elkaar ontmoeten
Onderweg naar Ajloun komen we een kudde schapen tegen die vakkundig geleid wordt door jongetjes van een jaar of tien. Ze zitten samen op een ezel en hebben de grootste lol als ze ons zien. Tijdens het voorbijgaan poseren ze breed lachend voor de camera. Na deze korte fotosessie gaan we door naar het “Dweikat House”. Daar worden we hartelijk ontvangen. In deze homestay is een buffet voor ons uitgestald met lokale gerechten. Mr. Issa Dweikat, onze gastheer, is een van de bedenkers van de Jordan Trail en zit in het bestuur van de Jordan Trail Association.
Na de lunch vergezelt Mr. Dweikat ons. We lopen samen een stuk van de etappe tussen Rasoun en Aljloun. We dalen gestaag door een rotsachtig graslandschap, een kloof in. Er staan eiken om ons heen maar niet zoals wij die kennen. Dit is een soort die veel minder groot is en groeit in de mediterrane wereld. De eikels zijn eigenlijk het enige wat zijn soort verraadt. Ook zien we de zeeajuin op veel plekken groeien. Deze soort zien we in heel Jordanië terug, zo blijkt later. Zelfs in de woestijn. Met zijn grote bladeren is de boom makkelijk te herkennen en niet te missen. Wanneer we het einde van ons stukje Jordan Trail naderen, komen we tussen eeuwenoude olijfbomen terecht. Als grootvaders met gerimpelde huid staan ze verspreid door het landschap als we weer de bewoonde wereld inlopen. Daar nemen we afscheid van Mr. Dweikat. De rest van de route naar Ajloun leggen we in onze bus af.
Mr. Dweikat een van de oprichters van de Jordan Trail
Ajloun Forest Reserve
We verblijven vannacht in het Ajloun Forest Reserve. De cabins in het park beschikken over een comfortabel bed en een ruime badkamer. Deze cabins worden beheerd door de RSCN. Dit is de nationale organisatie die de meeste grote natuurgebieden in Jordanië beheert. Op het terrein van de cabins is ook een korte wandelroute uitgezet. De zon is langzaam onder aan het gaan en dus een goed moment om te kijken of er nog dieren te zien zijn. Het gehuil van de hyena’s is niet te missen. Maar helaas laten deze zich niet zien tijdens de wandeling. We nemen genoegen met het fraaie weidse uitzicht over de vallei met de bergen waar we eerder vandaag nog rondliepen. En met wat vogels en enkele bijzondere planten, zoals de aardbeiboom met zijn rode bast.
Terug bij het restaurant van het park staat ons een verrassing te wachten: Sajiyeh. Dit is een traditioneel gerecht dat wordt bereid op open vuur door een gietijzeren pan gloeiend heet te maken. Daarna wordt er vlees en groenten in gedaan. Het vet dat opspat doet de vlam ontsteken en dus eten we vanavond flame grilled chicken. Na een lange dag smaakt dit fantastisch.
Uitzicht over the het Ajloun Forest Reserve
Het kasteel van Ajloun
Na dit natuurgeweld trekken we langzaam weer de beschaving binnen. Een van de andere attracties die Ajloun heeft is een groot kasteel. Het oudste deel van dit kasteel stamt uit de 12e eeuw en werd gebouwd onder het bevel van sultan Salah `al-Din al Ayubi. In de 13e eeuw werd het kasteel nog uitgebreid. Sindsdien zijn er verschillende overheersers geweest die het kasteel gebruikten. De laatsten waren de Ottomanen die er een militair garnizoen huisvestten. Vanaf de top van het kasteel kijken we kilometers ver om ons heen. Het fantastische uitzicht is ook meteen de strategische reden waarom het kasteel hier gebouwd werd. Hiervandaan was het makkelijk om de Frankische legers aan te zien komen in de 12e eeuw.
Het kasteel is, nadat het beschadigd is bij aardbevingen aan het eind van de 19e en begin 20e eeuw, weer gerestaureerd. Het is een bijzondere plek om rond te lopen en je waant je er meteen in de middeleeuwen. Bij de uitgang pakken we nog even een versgeperste limonade mee. Vervolgens lopen we met een scheef getrokken gezicht van het zuur terug naar de taxi. Ramzi moet er om lachen. “Hier moet je vragen of ze er suiker of honing bij doen, haha”. Toch smaken de vers uitgeperste citroenen beter dan een sapje uit een Nederlandse supermarkt.
De gangen van Ajloun Castle
Amman: oude stad en symbool van gastvrijheid
De volgende dag zijn we in Amman, de hoofdstad en tevens de grootste stad van Jordanië. We krijgen een rondleiding van Annas. Hij is de oprichter van “Through Local Eyes”. Zijn idee is dat een stadstour je niet alleen maar langs plekken moet leiden die je zelf ook weet te vinden. De hoogtepunten van een stad kun je zelf ook vinden. Maar om de ziel van een stad te ontdekken moet je langs de plekken waar de inwoners van een stad zelf komen. De citadel laten we om die reden links liggen. Annas neemt ons mee door een wirwar van straten en stegen vol streetart. Bij bijna elk kunstwerk heeft hij wel wat te vertellen.
Annas, de oprichter van Through Local Eyes
Amman wordt ook wel de stad van een miljoen treden genoemd. Het is een van die steden die op zeven heuvels gebouwd is. Maar inmiddels zijn het 18 heuvels. De stad is enorm gegroeid de laatste jaren. Er wonen nu in de stad zelf meer dan vier miljoen mensen. Terwijl dat er in 2004 slechts een miljoen waren. Dat brengt een hele eigen dynamiek met zich mee. De mensen staan hier open voor elkaar. Want wie is nou echt een Jordaniër? Misschien de Bedoeïenen, maar die wonen nauwelijks in Amman. Veel mensen hier komen oorspronkelijk uit Palestina, of hun ouders komen daar vandaan. Ook wonen er veel mensen van Irakese afkomst. Amman is een echte smeltkroes. Dat is Amman altijd al geweest. De stad is millennia oud en is ook altijd bewoond geweest door vele volkeren.
We lopen geleidelijk naar beneden en zien meer street-art. Annas noemt het cali-grafiti. We stoppen vervolgens nog even bij non-profit restaurant Ezwitti. Hier betaal je niet alleen voor je eigen maaltijd maar ook voor die van iemand die het niet kan betalen. Het restaurantje zit op de Al Kalha-trappen. Deze trappen zien er dankzij de kleurrijke street-art en planten zeer fotogeniek uit. Uiteindelijk komen we aan in het hart van de stad. Hier zijn de bekende beelden te zien die we van grote steden kennen: opgestopt verkeer, koopwaar op straat en uiteraard een souk. Het wemelt van de bedrijvigheid en we zien overal verse producten liggen. Marktkoopmannen prijzen hun waar aan en de geurige kruiden overrompelen onze zintuigen. Het is een totaal andere wereld dan waar we ons gisteren bevonden.
Amman staat vol met Street Art
Theedrinken in Dana
Na ons verblijf in Amman vervolgen we onze reis in zuidelijke richting. Dana is onze eerstvolgende stop. Het landschap verandert voor onze ogen terwijl de taxibus over de Kings Highway zoeft. Het wordt droger en warmer. Onze eindbestemming voor vandaag is Petra maar onze eerste stop is Dana. Bij het bezoekerscentrum van de Dana Biosphere Reserve staat onze gids Khaled ons al op te wachten. Hij ziet eruit als een struikrover, enigszins als een karikatuur. Dat past ook bij zijn persoonlijkheid, zo blijkt onderweg. Hij zit vol met grappen en trekt graag een gekke bek voor de camera. Toch weet hij niet de aandacht te stelen van het adembenemende landschap. Dana is een zeer biodivers park. Voor ons ligt een vallei met zandstenen stolpen: stenen die zijn gerond door erosie. In de verte zien we de rode rotswanden vol met ijzer en onder onze voeten wordt het wandelpad steeds groener.
Onze gids die geduldig wacht tot het theewater aan de kook geraakt.
Na een uur of twee wandelen is het tijd voor een pauze. Op een paradijselijk groene plek zetten we onze tassen even neer. Khaled sprokkelt wat hout bij elkaar en begint met het maken van een kampvuurtje. Vervolgens blijkt hij ook echt een struikrover te zijn. Onderweg heeft hij diverse planten en kruiden verzameld zonder dat wij het door hadden. Niet gek natuurlijk, met dit landschap om je heen kijk je vaker naar de bijzondere panorama’s dan naar de gids. “Tijd voor wat overheerlijke Dana thee”, zegt Khaled terwijl hij zijn kruiden in het net aan de kook gebrachte water gooit. Alles wat op een kampvuur gemaakt is smaakt beter en daar is deze thee geen uitzondering op. Na de thee zijn we opgeladen en lopen we het laatste stukje van de wandeling. Aan het einde stappen we weer in onze bus en rijden we in drie uurtjes naar Petra. Zodat we de dag erna op tijd kunnen beginnen aan de misschien wel meest bijzondere wandeling van onze reis: de backdoor trail van Petra.
De stolpen van Dana
Wereldwonder Petra; de plek waar je niet omheen kan in Jordanië
Petra is een van de meest beroemde en indrukwekkende archeologische sites ter wereld. De oude stad is ook een van de hoogtepunten van de Jordan Trail. Het is een fascinerend voorbeeld van oude stedelijke planning en architectuur. Niet voor niets is het een wereldwonder. De stad is vooral bekend om haar uit rots gehouwen façades. Het bekendst hiervan is Al-Khazneh, de schatkamer. Dit is het beeld dat iedereen voor ogen heeft wanneer men aan Petra denkt. Wij zijn wat actiever aangelegd en dus gaan we niet via de vooringang naar binnen maar achterlangs. In een wandeling van ongeveer 14 kilometer kom je dan uiteindelijk uit bij de schatkamer. Deze wandeling is zeer de moeite waard en geeft ons het gevoel dat we een kleine rol spelen in een Indiana Jones film.
Geniet van Spectaculaire uitzichten wanneer je de Backdoor Trail van Petra wandelt
Wanneer we uiteindelijk bij de schatkamer uitkomen, kijken we onze ogen uit. Het is een immense gevel die zo glad is uitgehouwen dat je mond er echt even van open valt. We vragen ons vertwijfeld af hoe dat nou zo strak gedaan kan zijn. Een stukadoor zou er jaloers op zijn. We lopen een stukje verder richting de hoofdingang zoals de meeste mensen binnenkomen. Het is alsof de sluiers een voor een worden weggetrokken en de schatkamer zich onthult. Fenomenaal natuurschoon gecombineerd met millennia oude architectuur. Werkelijk wereldwonder waardig.
We komen spoedig op deze reisblog met een aparte blog waarin we uitgebreid over onze wandeling via de Back Trail van Petra schrijven.
De schatkamer in Petra
De woestijn van Wadi Rum
De laatste stop van de reis is de woestijn. Wadi Rum is beroemd, letterlijk. Het is de plek waar delen van films als The Martian en natuurlijk Lawrence of Arabia werden opgenomen. Op weg naar Sun City Camp zien we al verscheidene andere kampementen liggen. De bolvormige tenten doen denken aan beelden die we kennen uit sciencefictionfilms. Ook Sun City Camp heeft de nodige bollen staan, maar wij verblijven vannacht in een meer bedoeïen achtige tent. Zo ziet het er van buiten uit althans. Het is eigenlijk een luxe glampinglocatie waar het je aan weinig ontbreekt. Je kan ook soberder verblijven hier en zelfs in een echt bedoeïenenkamp verblijven.
De kleuren van de woestijn
De Jordan Trail doorkruist Wadi Rum. Je kan hier dus te voet gaan maar houd er rekening mee dat het ontzettend warm kan worden. Wij springen bij aankomst nog snel even achterop een pick-up om naar een punt te rijden voor de zonsondergang. Helaas werkt het weer niet mee. Het is wat bewolkt waardoor we niet de spectaculaire zonsondergang krijgen waarop we gehoopt hadden. Dat betekent dat er vannacht dus helaas ook weinig sterren te zien zijn. Wel zetten we de wekker voor half 7 in de hoop dat de zonsopkomst beter is. Het is fris en donker als we naar buiten stappen. Geen vuiltje aan de lucht zo te zien. Langzaamaan wordt het lichter en zien we de zon, de lucht en de bergen inkleuren. Het gele zand onder de rode rotsen tegen de achtergrond van een blauwe lucht. Een spektakel om te zien.
Twee uurtjes later zitten we weer achterin de pick-up. We worden rondgeleid door Brenda, een Nederlandse vrouw die hier in de woestijn woont. Ze neemt ons mee naar enkele bijzondere plekken in de woestijn. Zelf houdt ze echt van de woestijn, vertelt ze. Ze toont ons eeuwenoude rotstekeningen en ook populaire fotospots. We krijgen te zien hoe divers het landschap daadwerkelijk is. Dat er verschillende kleuren zand zijn en er ook groene stukjes zijn. Weidsheid krijgt hier een nieuwe betekenis. Wederom kijken we onze ogen uit.
Um Frouth Rock Bridge, Wadi Rum
Het einde van onze reis dwars door het ongerepte Jordanië
Onze reis dwars door Jordanië zit er bijna op. Terwijl we achterop de pick-up heen en weer hobbelen en Sun City Camp alweer naderen, kijken we nog een keer goed om ons heen. Wat een natuurgeweld. Voor iemand die houdt van een actieve bestemming vol met overweldigende landschappen en gastvrijheid is Jordanië de ideale bestemming. We snappen wel dat er veel sprookjes uit het Midden-Oosten komen. Van de zonsondergang in Umm Qais tot de zonsopkomst in de woestijn, Jordanië is betoverend mooi.
Zonsopkomst in Sun City Camp, glamping in de woestijn
Antwoorden op praktische vragen over de Jordan Trail
De "Jordan Trail" is een langeafstandswandelpad in Jordanië. Het biedt een unieke combinatie van natuurlijke landschappen, culturele en historische bezienswaardigheden, waaronder Petra en Wadi Rum. Deze route doorkruist diverse terreinen, van groene bossen en valleien in het noorden tot de iconische woestijnlandschappen in het zuiden.
De Jordan Trail begint in Umm Qais, op de grens met Syrië, Israël en Libanon. Hij eindigt in Aqaba aan de Rode Zee.
De Jordan Trail is in totaal 675 kilometer en als je hem helemaal wilt wandelen dan kost dat je minstens 40 dagen. Veel mensen kiezen ervoor om delen van de Jordan Trail te wandelen. Wij waren er helaas maar een week. Daarom hebben we slechts een aantal kleine stukjes van de volgende etappes kunnen wandelen: Umm Qais - Ziglab, Rasoun - Ajloun, Little Petra - Petra, via de “Backdoor-Trail”.
Jordanië is altijd al een van de veiligste landen van het Midden-Oosten geweest. Dat komt vooral doordat ze een goede verstandhouding hebben met zowel Israël als de Arabische wereld. Jordanië is dus neutraal en dat maakt het (ook in roerige tijden) een veilig land om in te reizen.
Jordanië is het hele jaar door te bereizen. In de zomer kan het er natuurlijk erg warm worden, zeker in de woestijn. Dus de beste tijd is in het voor- of najaar. Zelf waren we er in december en ook toen was het goed te doen. Je maakt dan alleen wat kans op regen.
Meer informatie over de Jordan Trail kun je vinden op www.jordantrail.org. Voor meer algemene info over Jordanië kun je terecht op www.visitjordan.com.
Eigenlijk kun je niet om de Jordan Trail heen als je op reis gaat naar Jordanië. Dit is simpelweg omdat de trail je langs alle hoogtepunten van het land leidt. Er zijn verschillende Nederlandse reisorganisaties die wandeltochten in Jordanië aanbieden, zoals SNP. Deze reisorganisaties richten zich doorgaans op het zuidelijke deel van de Trail, van Dana tot aan Wadi Rum bijvoorbeeld.
Uiteraard is het ook mogelijk om zelfstandiger te reizen. Royal Jordanian Airlines, KLM en Transavia vliegen diverse keren per week naar Amman en/of Aqaba. Van daaruit kun je een auto huren en zelf het land verkennen. Het is ook mogelijk om bij een lokale touroperator te boeken, zoals JoNavigators. Zij kunnen een reis op maat voor je samenstellen of met je mee gaan als gids. De trail zelf staat niet overal even goed aangegeven dus om solo lange etappes te doen heb je ervaring nodig. Bedenk ook dat water schaars is in Jordanië en houd daar rekening mee als je op pad gaat.
Op uitnodiging van de Jordan Tourism Board verkenden we de Jordan Trail dwars door Jordanië. De inhoud van de blog hebben wij onafhankelijk en objectief samengesteld op basis van eigen indrukken.
