Wandeling bij Zeewolde: boswandeling in het Horsterwold

Onze jongste en kleinste provincie Flevoland heeft voor natuurliefhebbers veel moois te bieden. Zo zijn de Oostvaardersplassen een uniek moerasgebied. Dit keer gingen we op pad door het Horsterwold. Deze wandeling bij Zeewolde voert door een ruig bosgebied en is absoluut avontuurlijk. Daarom: de provincie Flevoland is waard om ontdekt te worden!

Het Horsterwold

Hoewel de provincie klein is, kan het Horsterwold zich meten met de grootste bossen. Het is zelfs een van grootste aaneengesloten loofbossen van ons land. En het is er ontzettend rustig. Mensen tref je hier nauwelijks. Er wel een kans dat je wilde paarden, hooglanders, reeën, damherten of vossen tegenkomt.

In het bos zijn wat wandelpaden. Maar bijzonder aan het Horsterwold is dat je mag struinen door het hele bos. Je kunt dus je eigen route maken door ruige bosschages en doornstruwelen. Dat klinkt veelbelovend allemaal. We krijgen steeds meer zin in deze wandeling bij Zeewolde.

Start van de wandeling bij Zeewolde

Het is even zoeken naar het juiste beginpunt. Onze navigatie kan de parkeerplaats niet vinden. Daarom belanden we per ongeluk op een andere parkeerplaats. De beschrijving komt niet overeen, dus rijden we een stukje verder. Daar vinden we wel het juiste startpunt. We zijn de enigen op dit nog vroege tijdstip. Maar ook de rest van de wandeling zien we welgeteld drie andere wandelaars. Deze wandeling bij Zeewolde is blijkbaar nog niet ontdekt door de massa.

Bij de slagboom lezen we op het informatiebord dat het er altijd stil is. Mobiele telefoons hebben hier vaak ook geen bereik. Het bord adviseert daarom om een foto van de overzichtskaart te maken. Want navigeren wordt moeilijk met het mobieltje. Gelukkig hebben we een gps-track gedownload. Zelfs zonder bereik zullen we de route makkelijk kunnen vinden.

Over een boerenweg

Het eerste stuk lopen we gemakkelijk over een brede boerenweg. Af en toe liggen er wat plassen, maar hier is de grond zeker nog niet drassig. Later zal dit wel anders worden, schatten we in.

Al snel passeren we een bijzondere bomencirkel. Het zijn twaalf leilinden die met elkaar verbonden zijn. Ze zijn geplant door de schooljeugd uit Flevoland. In het midden van de cirkel ligt een ankerketting. Het is een verwijzing naar het ontstaan van de provincie. Door de inpoldering ontstond dit nieuwe deel van Nederland.

Glibberen langs het water

We bereiken een open plek in het bos. De Konikpaarden in dit gebied houden dit veld open. In het Horsterwold lopen diverse kuddes van die paarden rond. Hier staan we voor de keuze. We kunnen de makkelijke weg nemen over het pad naar de waterpartij. Maar dan wordt de wandeling bij Zeewolde wel heel kort. Wij kiezen daarom voor de avontuurlijke variant. We gaan struinen door het grasland.

We merken dat de paarden en runderen hier ook veel komen. Met hun hoeven hebben ze diepe afdrukken in de drassige aarde achtergelaten. Het wordt een uitdaging om niet uit te glijden. Ook moeten we goed kijken waar we onze voeten neerzetten. Zo voorkomen we dat we ver wegzakken in de modder.

Al glibberend lopen we langs een waterpartij. We zien dat dit het domein is van veel watervogels. Wanneer we dichterbij komen, vliegen ze allemaal verder. Ze zijn duidelijk niet gewend aan die vreemde indringers.

Populetum

Nadat we de waterpartij achter ons hebben gelaten, is de bodem minder drassig. We lopen nu over het gras. Het bos verandert geleidelijk van karakter. We zien veel jonge aanplant, allemaal populieren. Dat is geen toeval: we zijn beland bij het Populetum. Hier experimenteert men met de aanplant van verschillende soorten populieren.

Na de drooglegging van de polder wilde men onderzoeken welke populierensoort het beste bestand is tegen de bijzondere leefomstandigheden in het poldergebied. Onder de populieren groeien hazelaars. De hazelnoten liggen voor het oprapen in de herfst. Inmiddels experimenteert men op dit stuk ook met diverse wilgensoorten. Want deze kleigrond is niet voor iedere boomsoort geschikt.

De ene na de andere hoogzit

Het valt ons diverse keren op dat we veel uitkijkposten zien in het bos. Blijkbaar zijn hier veel jagers actief. Ze gebruiken de hoogzit om goed uitzicht te hebben op het wild. Bij sommige van die uitkijkposten hangt het camouflagenet er omheen. Zou hier, net als in de Oostvaardersplassen, ook al een overschot aan wild zijn? Wij hebben op onze wandeling helaas nog niets kunnen spotten.

Door het doornstruweel

We bereiken het enige verharde pad dat in het Horsterwold ligt. Het is het fietspad van Zeewolde naar Nijkerk. Bij het bankje staat een eenzame fiets. De berijder is in geen velden of wegen te bekennen. We steken de brug over.

De routebeschrijving geeft hier aan dat we door het doornstruweel kunnen struinen. Dat blijkt gaandeweg steeds lastiger te worden. Omdat het fietspad parallel aan onze route loopt, gaan we terug. We nemen het fietspad, dat loopt wat makkelijker. Nu maar hopen dat we straks wel de sloot over kunnen komen. Gelukkig eindigt de sloot precies op het moment waarop wij rechtsaf het bos in moeten. Anders hadden we een polsstok moeten maken van een dode tak. Dat avontuur blijft ons gelukkig bespaard.

Kruip door, sluip door

Maar de volgende uitdaging dient zich alweer aan. We lopen midden in het bos over een soort van pad. Alleen liggen er her en der tientallen omgewaaide bomen. Het bos is aan weerszijden van het pad dicht begroeid. Er zit niets anders op dan over de bomen te klimmen. Soms moeten we er onderdoor kruipen. Het is een stuk van ongeveer 400 meter dat bezaaid is met bomen. In een langzaam tempo klauteren en kruipen we over het pad. Op sommige stukken is het zo moeilijk, dat we toch door het bos gaan. Hier is de begroeiing gelukkig wat minder. Toch blijf ik haken achter een tak met doornen. Ik hoor dat mijn jas dit niet heeft overleefd. Er zit inderdaad een grote scheur in, gelukkig precies op de naad.

Langs de oevers van het meer

We bereiken daarna zonder problemen de grote waterpartij. Er loopt een echt wandelpad langs het meertje. Maar de routebeschrijving geeft aan dat het veel avontuurlijker is om rechts langs de oevers van het water te struinen. We moeten even nadenken wat we doen. Nu we alle voorgaande hindernissen hebben genomen, kan dit er ook nog wel bij. We kiezen dus voor de oever.

Omdat hier nauwelijks wordt gelopen, is de kans groot om hier wild te zien. We zien genoeg afdrukken in de grond, maar helaas komen we niet oog in oog te staan met een damhert. Ook de konikpaarden of de Schotse hooglanders laten zich niet zien.

Dit stuk is goed te doen, behalve dat de grond drassig is. We hebben een fraai uitzicht op het meertje. Enkele zwanen zijn zich aan het opdoffen. Vogels vliegen af en aan. Aalscholvers rusten uit op een dode tak in het water. Het is hier prachtig.

Uitzichtheuvel

Bij het einde van de waterpartij bereiken we een uitzichtheuvel. Vanaf hier is het uitzicht nog veel mooier dan wandelend langs het water. We zijn helemaal alleen op deze fraaie uitkijkplek. Op een van de bankjes blazen we uit van onze avonturen. Het is ook gelijk onze lunchplek. We laten ons de broodjes en de dampende koffie goed smaken. Dat hebben we wel verdiend na al onze avonturen.

Einde van de wandeling bij Zeewolde

Vanaf het uitzichtpunt lopen we over een boerenweg ontspannen terug naar de parkeerplaats. Onderweg passeert ons een toeristentreintje. Het blijkt een “ecokar” van Staatsbosbeheer te zijn. Hiermee zijn wildexcursies mogelijk in het Horsterwold.

Bij de parkeerplaats zien we nu een paar auto’s staan. Onderweg zijn we welgeteld drie andere wandelaars tegengekomen. Wat een rustig wandelgebied is dit. En toch is het hier de moeite waard om rond te lopen, zeker als je van avontuurlijke wandelingen houdt. De volgende keer doe ik voor de zekerheid wel een oude jas aan.

Praktische tips voor je wandeling bij Zeewolde

Met deze informatie kom je goed voorbereid aan de start van deze avontuurlijke wandeling:

Route-informatie wandeling bij Zeewolde

• De wandeling bij Zeewolde is in totaal 11 kilometer lang. Bijna de hele route gaat over onverharde paden. Sommige daarvan zijn drassig, zeker langs de oevers van de grote waterpartij. Draag waterdichte schoenen die vies mogen worden.
• Een goede routebeschrijving met gps-bestand is beschikbaar. Hierop staan ook duidelijk de alternatieve routes (makkelijke varianten) aangegeven. Zo kun je het net zo spannend maken als je zelf wilt.
• Deze wandeling bij Zeewolde heeft een paar uitdagende stukken. Drassige stukken, omgevallen bomen, dichtbegroeid doornstruweel, je komt het allemaal tegen. Trek zeker kleding aan die tegen een stootje kan. Of waarvan het niet zo erg is dat je een winkelhaak oploopt.
• Trek ook in de zomermaanden een lange broek aan. Brandnetels, distels en doornen maken het geen pretje om deze wandeling bij Zeewolde in korte broek te maken.

Bereikbaarheid en parkeren wandeling bij Zeewolde

De wandeling bij Zeewolde start vanaf de parkeerplaats “De Stille Kern” aan de Flediteweg. Kijk goed uit dat je de auto op hier neerzet. De parkeerplaatsen “uitzichtheuvel” en “uitkijktoren” liggen namelijk in de buurt.

Met het openbaar vervoer kun je de wandeling bij Zeewolde alleen op werkdagen bereiken. Lijn 142 rijdt ieder uur. Uitstappen bij bushalte Nulderpad. Vanaf hier moet je zo’n 750 meter lopen over het fietspad richting Nijkerk naar de brug bij de Groene Tocht. Je pikt dan de wandeling op vanaf punt 3 van de routebeschrijving. In het gps-bestand is deze looproute vanaf de bushalte ook vermeld.

Horeca tijdens de wandeling bij Zeewolde

Onderweg komt je geen enkele horecagelegenheid tegen. Neem daarom zelf wat te eten en drinken mee. Een mooi plekje om te zitten is bij de uitkijkheuvel aan het einde van de waterpartij.

Dit interesseert je wellicht ook

• De bezienswaardigheden van Hanzestad Elburg
• Het Oldenallerpad bij Putten
• Het Leuvenumse Bos