Een huttentocht in de Alpen? Daar zeggen wij geen nee tegen. Het bergleven past ons als een jas. Vroeg opstaan, de zon zien opkomen achter machtige bergtoppen. Daarna een dag vol stijgen en dalen, met uitzichten waar je stil van wordt. ’s Avonds een stevige maaltijd en met een voldaan gevoel je bed in. Een mooiere wandelvakantie in Frankrijk kunnen we ons niet voorstellen. Deze huttentocht in Vallée des Belleville voldoet helemaal aan dat beeld.
Dag 1 van de huttentocht in Vallée des Belleville
Gisteren zijn we na een korte maar mooie wandeling aangekomen in Refuge du Lac du Lou. Na een prima overnachting in de sfeervolle accommodatie zijn we al vroeg uit de veren. Om half zeven is het water van het meer rimpelloos en donker. De zon is nog niet tevoorschijn gekomen achter de bergen. Aan de blauwe lucht merken we dat het een stralende dag wordt. Na het voedzame ontbijt pakken we onze rugzakken in. Bovenin stoppen we het uitgebreide lunchpakket dat we hebben meegekregen.
Bij het terras komt gids Roland aanlopen. Een buitenmens puur sang: sportief, gebruinde huid, grote hoed, verrekijker om de nek. Ook Justine van de VVV Val Thorens sluit aan. We maken kennis, drinken nog een koffie, en dan: op pad!
Roland geeft bij het eerste routebord al een voorproefje wat ons te wachten staat: 13,6 kilometer, 750 hoogtemeters, zo’n 6,5 uur wandelen. We zijn er klaar voor.
Col de Pierre Blanche en sneeuw
Al snel stijgen we op een smal slingerend pad door de bergen. Als we achterom kijken, ligt Refuge du Lac du Lou inmiddels in de ochtendzon. Andere wandelaars komen we nauwelijks tegen. In de ochtend zien we een groep voor ons voorbijtrekken. Daarna verdwijnen ze uit het zicht. Het zullen de laatste mensen zijn die we op dag één van onze huttentocht in Vallée des Belleville zien. Koeien daarentegen ontmoeten we de hele dag. Soms liggen ze loom in het zonnetje te herkauwen in de verte. Maar niet zelden versperren ze onze weg, ons argwanend aankijkend. Omdat er diverse kalveren in de groep meelopen, moeten we ze met beleid passeren. Gelukkig is Roland herder en boer geweest. Hij weet hoe hij de beesten rustig kan houden. Ze doen ons geen vlieg kwaad. Ze gaan over tot hun belangrijkste bezigheid: grazen.
We trekken door de bergpas bij Col de Pierre Blanche. De uitzichten zijn weergaloos. Het heldere weer maakt dat we kilometers ver kunnen kijken. We voelen ons nietig in dit berglandschap, met zoveel pieken om ons heen. Dat we op hoogte zijn, merken we ook aan wat anders. Op diverse stukken van de route liggen sneeuwresten. Natuurlijk bekogelen we elkaar met wat sneeuwballen. Waar kan dit nog, hartje zomer? Extra voordeel: de sneeuw zorgt voor wat verkoeling op deze zomerse dag.
Powernap bij een bergmeer
Diverse bergmeren liggen op onze route. Soms kleine plasjes, andere zijn groter. Ze hebben één ding gemeen: het water is ijskoud. Wel lekker om onze voeten in te koelen, maar we moeten er niet aan denken om een body dip te maken. Het hoogst gelegen bergmeer dat we aantreffen is Petit Lac de Montfiot. Op een hoogte van 2605 meter is het een mooi moment voor een korte pauze. Gelukkig hebben we voldoende water bij ons, want de hitte en het klimmen zorgen ervoor dat we dorstig zijn.
We lopen daarna weer energiek verder. Na een tijdje afdalen en af en toe een klimmetje, komt het volgende meer in zicht. We zijn aanbeland bij Lac de la Montagnette. We zijn nu op 2500 meter hoogte. Hier vullen we onze energievoorraad aan met een paar flinke sandwiches. De lokale kaas en de ham lijken in deze omgeving nog lekkerder te smaken dan anders. Gids Roland heeft zijn broodjes snel achter z’n kiezen. Daarna legt hij zijn rugzak neer als hoofdkussen in het gras. Hij strekt zich uit en een paar tellen later horen we een vredig geronk. Roland is in dromenland.
Naar Gittamelon
Na een kwartiertje wordt Roland weer wakker. Een paar tellen later heeft ie zijn rugzak weer om en wil hij door. Dat hazenslaapje heeft zijn werk goed gedaan. Wij volgen hem natuurlijk. De huttentocht in Vallée des Belleville blijft ook nu even aantrekkelijk. Weidse uitzichten, slingerende bergpaden die op en af gaan, en kleine en grote kuddes koeien onderweg.
Dan begint de afdaling naar Gittamelon. In de verte liggen de huizen die samen dit plaatsje vormen. We lopen nu in de Vallée des Encombres, een soort “afsplitsing” van Vallée des Belleville. Roland bereidt ons alvast voor op wat we zullen aantreffen. “Gittamelon is een klein gehucht, met slechts enkele huizen en een paar inwoners. Er is in het dorpje geen stroom, maar onze berghut is fantastisch!” Dat er geen elektriciteit is, verbaast ons wel. Boven ons knettert het stoom dat via grote hoogspanningsmasten zijn weg vindt van Frankrijk naar Italië. Een kleine aftapping om Gittamelon van wat meer luxe te voorzien, lijkt niet zo moeilijk. Maar wie weet maakt het ontbreken van elektriciteit de hut nog authentieker.
Refuge Gittamelon
De berghut Gittamelon is eenvoudig, maar gezellig. Op het zonovergoten terras zit nog een groepje wandelaars. Net als wij overnachten zij op deze unieke plek. Wij zoeken een plaatsje in de zon en nemen met Justine de dag door. We zijn het er snel over eens: we hebben een prachtige wandeling gemaakt. Pittig door de lengte en temperatuur, maar niet te. De vergezichten in het berglandschap waren weergaloos.
In de avond genieten we van een heerlijk diner. Vooraf hebben we al opgegeven wat we wensten te eten. Het zijn lokale specialiteiten waarvan de smaak ons uitstekend bevalt. Roland heeft er een wijn uit de regio bij uitgezocht, geen verkeerde keuze!
Na de maaltijd kijken we hoe de zon achter de bergen verschijnt. De maan verlicht het dorpje nog wat. We zoeken, moe maar voldaan, onze slaapplek op. Achter een gordijntje hebben we twee eenpersoonsbedden. We liggen nog maar net, en zijn al in dromenland. En beleven we de eerste dag van de huttentocht in Vallée des Belleville nog eens.
Dag 2 van de huttentocht in Vallée des Belleville
In alle vroegte worden we wakker. We nemen snel een douche en trekken onze kleren aan. Buiten is het vredig. We zien en horen niets. Slechts bij enkele huisjes staat een auto ten teken dat er mensen zijn. Verder is Gittamelon verlaten. In het kleine kapelletje kijken we even rond en steken een kaarsje aan. De geur van versgebakken brood lokt ons naar de ontbijtruimte. Daar doen we ons tegoed aan een voortreffelijk ontbijt.
Hiken in de Vallée des Encombres
De Encombres-vallei biedt prachtige natuurlandschappen. Er zijn veel wandelroutes. ze lopen door bloemrijke gebieden. Ook liggen er enkele typisch Savoyaardse dorpjes in de valleien. Het is vandaag weer een stralende dag. Wellicht zien we de toppen van het Ecrins-massief en de machtige Mont Blanc.
Vandaag vergezelt Estelle van de VVV van Les Menuires ons bij de tocht door de Vallée des Encrombes. We vertrekken vroeg. Niet alleen omdat het nu heerlijk wandelweer is, maar ook om beesten te spotten. Gids Roland vertelt dat in deze streek veel steenbokken en marmotten voorkomen. ‘s Ochtends is de kans groot om ze te zien. En er wacht ons een lange wandeldag. Iets meer dan 19 kilometer, met zo’n 1000 hoogtemeters. Daar gaan we volgens Roland zeven uur over doen, zonder pauzes.
Geen steenbokken, wel schapen
De bewoonde wereld is ver weg in Vallée des Encombres. In prachtige valleien lopen we met zijn vieren in een gestaag tempo door. Geen andere wandelaars, we voelen ons alleen in de natuur.
Dan horen we geblaat. Aan de overkant van het dal, ver weg van ons, trekt een grote kudde schapen langzaam door de vallei. Het geluid draagt ver, ook de herdershond horen we regelmatig blaffen. Terwijl de schapen voor ons slechts kleine stippen zijn in de verte.
Steenbokken treffen we vandaag niet aan. Wel diverse marmotten. Ze verraden zich door hun waarschuwend gefluit. Met de verrekijker van Roland kunnen we ze goed onderscheiden. En natuurlijk koeien. Soms in kuddes, soms een beest moederziel alleen.
Natte voeten
Onderweg passeren we diverse kleine riviertjes. Een aantal keren moeten we die oversteken. Dat gaat de anderen gemakkelijker af dan mij. Het balanceren op de stenen in het water is niet mijn sterkste punt. Toch gaat het, met hulp van een toegestoken hand, meestal goed. Bij de laatste passage liggen de stenen ver van elkaar, nog uitdagender dus. Uit voorzorg trek ik mijn sokken en schoenen uit. En dat is maar goed ook, want op een van de stenen verlies ik mijn evenwicht en eindig ik half struikelend in het water.
Col du Bonnet du Prêtre
Via diverse colletjes bereiken we uiteindelijk de Col du Bonnet du Prêtre. Met een hoogte van 2461 meter is deze berg het hoogste punt van de wandeling vandaag. Gelukkig zijn de bergpaden niet al te moeilijk. We klimmen weliswaar gestaag, maar zonder lastige passages van rotsblokken of andere technische stukken. Boven hebben we een prachtig uitzicht op de Mont Blanc en het Ecrins-massief.
Afdalen door Vallée de Nant-Brun
Het tweede deel van de wandeltocht betekent vooral dalen. Het lijkt minder inspannend, maar wel belastend voor de knieën. Ook hier is het fijn dat de wandelpaden niet moeilijk zijn, geen rotsige stukken of lastige passages. De paden lopen ook niet steil naar beneden. Geleidelijk verlaten we de Vallée des Encombres. Het laatste stuk van onze huttentocht in de Franse Alpen lopen we door de Vallée de Nant Brun. Het landschap verandert. Minder grillige rotsen, meer bomen. Af en toe lopen we langs een klaterend watervalletje, ideaal om de bidons even bij te vullen.
Voordat we onze eindbestemming bereiken, komen we langs een kaasboerderij. Gids Roland kent de eigenaar en vraagt of hij ons wat wil vertellen over de productie van de beroemde Beaufort kaas. De boer neemt ons mee en toont hoe hij deze harde Savoyaardse kaas maakt van rauwe koemelk. Natuurlijk mogen we ook de kaas proeven, de smaak is intens en heerlijk. We kopen direct een stuk Beaufort kaas. Dan bereiken we een klein gehucht, gelegen op 1500 meter. Hier bevindt zich onze slaapplek voor vannacht.
Refuge Nant Brun
En wat voor een slaapplek! Refuge Nant Brun is een sfeervol bergchalet met veel hout en een smaakvolle inrichting. Nant Brun dateert al uit begin 1900. In de zomer werd het chalet vooral gebruikt door veehouders. In 2009 werd het chalet omgebouwd tot een berghut, voornamelijk bezocht door mensen die de Grand Tour de Tarentaise volgen. Dit is een beroemde wandelroute van 27 prachtige etappes. In 2018 sloot de berghut haar deuren. Gelukkig zagen twee vriendinnen in 2023 de kans schoon om deze bijzondere plek nieuw leven in te blazen.
We proosten met onze gids en Estelle op een fantastische wandeltocht in de Franse Alpen. Daarna vertrekken zij huiswaarts. Wij blijven overnachten in Refuge Nant Brun. Maar voordat het zover is, genieten we van smaakvolle gerechten. Het is “eten wat de pot schaft”, maar dat is geen probleem. We krijgen drie heerlijke gangen, allemaal lokale specialiteiten en ontzettend smaakvol. Moe maar voldaan stappen we in ons bed in de privé slaapkamer. Ook zo gezellig ingericht, maar daar hebben we op dit moment weinig oog voor. Onze ogen vallen snel dicht, na twee enerverende en vermoeiende wandeldagen.
Onze huttentocht in Vallée des Belleville zit erop
Na een goede nacht schuiven we aan voor het ontbijt. Omdat het zulk lekker weer is, doen we dat op het terras. Lekker brood, huisgemaakte jam, kaas en ham uit de regio. Nog een keer smullen we van al die Savoyaardse specialiteiten. Dan is het tijd om te vertrekken.
Na enkele dagen wandelen in Vallée des Belleville zit onze wandelvakantie erop. We hebben twee prachtige tochten gemaakt. Is dit een van de mooiste huttentochten in Frankrijk? We durven het niet te zeggen, maar hij gooit zeker hoge ogen. En dankzij de begeleiding van onze gids Roland hoefden we nergens spoor te zoeken, hij kent de streek op zijn duimpje. Daarnaast heeft hij ons veel details verteld over de regio en de flora en fauna in het gebied. En de overnachtingen in enkele van de meest authentieke berghutten in Frankrijk maakten de dagen compleet.
Veelgestelde vragen over de huttentocht in Vallée des Belleville
De huttentocht is zwaar vanwege de lengte van beide wandeldagen in combinatie met het aantal hoogtemeters. De paden zijn over het algemeen niet echt lastig. Ook het warme weer kan de route zwaar maken.
Neem liefst zo min mogelijk mee tijdens de huttentocht. Zorg wel voor goede schoenen, een pet of hoed, regenjack en zonnebrand. Zorg dat je voldoende water in grote bidons kunt meenemen. In de berghutten is het verplicht om te slapen in een eigen lakenzak of slaapzak. Dekens en kussens zijn aanwezig in de hutten. De berghut Gittamelon heeft geen elektriciteit. Neem daarom een powerbank mee als je je mobieltje wilt opladen.
Nee, er is geen routebeschrijving van deze huttentocht. Via de gele aanwijsborden kun je gemakkelijk de route vinden. Een goede wandelkaart is erg handig om je te oriënteren. Dit kaartje geeft een globaal overzicht van wandelroutes in Vallée des Belleville. Hierop staan de verschillende berghutten vermeld.
De berghutten zijn slechts enkele weken open. Daarom kun je deze huttentocht alleen maken in de maanden juli en augustus. Dat kan zorgen voor warme wandelomstandigheden. Het is belangrijk om daarmee rekening te houden. Zonnebrand, zonnebril, pet of hoed en veel water zijn onmisbare attributen.
Wij zijn de huttentocht gestart bij het Lac du Lou. Dat ligt enkele minuten rijden van Les Menuires. Je kunt er ook gemakkelijk naartoe lopen (vier kilometer). Om relaxt te starten, kun je ervoor kiezen om de nacht ervoor te slapen in Refuge Lac du Lou.
Vanaf Refuge Nant Brun kun je alleen met een taxi terug naar de bewoonde wereld.
Het is een goed idee om voor vertrek te overnachten in Refuge Lac du Lou, prachtig gelegen aan het meer. Dan sta je ‘s ochtends fris aan de start van de huttentocht.
Na de eerste wandeldag overnacht je in Refuge Gittamelon. Een authentieke berghut in een klein gehucht. Daar kun je ook smakelijk dineren. Houd er rekening mee dat er geen elektriciteit is in dit onderkomen.
Na de tweede wandeldag is Refuge Nant Brun een mooie overnachtingsplek. Sfeervol en authentiek, met mooie kamers en uitstekende catering.
De hutten zijn alleen in het hoogseisoen (juli en augustus) geopend. Check de beschikbaarheid vooraf en reserveer dan direct je slaapplek. Bij de refuges Lac du Lou en Gittamelon is een lakenzak of slaapzak verplicht. Dekens en kussens zijn voorradig. In Refuge Nant Brun slaap je in een opgemaakt bed.
We bezochten de Vallée des Belleville op uitnodiging van Office du Tourisme Les Menuires. De inhoud van deze blog hebben wij onafhankelijk en objectief samengesteld op basis van eigen indrukken.
