Na meerdere dagen dwalen door de bruisende wijken van centraal Taipei, lonkte Tamsui in de verte. We besloten om aan het einde van onze reis door Taiwan nog een middagje en avond deze wijk te bezoeken. Tamsui ligt buiten de grenzen van Taipei City, in wat officieel New Taipei City heet. Bij aankomst werden we meteen verrast door de ontspannen sfeer langs de kustlijn. We waanden ons niet langer in de hoofdstad maar in een geheel andere wereld. Wat maakt het bijzondere Tamsui zo anders dan de wijken in de grote stad? Je leest het in deze korte blog.
Tamsui in een notendop
Tamsui (ook wel Danshui genoemd) is een kustdistrict van New Taipei City. De naam betekent letterlijk “zoet water” in het Chinees. Met ongeveer 200.000 inwoners is Tamsui bescheiden in omvang. Toch speelt het district een belangrijke rol in de Taiwanese geschiedenis en cultuur. Het gebied was oorspronkelijk de thuisbasis van de Ketagalan, een inheems volk. De Spanjaarden arriveerden er in 1629 en bouwden Fort Santo Domingo. De Nederlanders herbouwden later het fort waarna het bekend werd als het “Red Hair Fort”.
Door zijn natuurlijke haven werd Tamsui snel een belangrijke vissers- en handelsplaats. In de 19e eeuw was het zelfs de grootste haven van Taiwan. Het had een aanzienlijke buitenlandse bevolking en een Brits consulaat. De Canadese arts en missionaris Mackay kwam in 1872 aan in Tamsui. Hij stichtte er Taiwan’s eerste ziekenhuizen met westerse geneeskunde en formele onderwijsinstellingen.
Na de opening van de Tamsui-metrolijn in 1997 nam de populariteit van dit gebied enorm toe. Nu staat het bekend om zijn historische attracties, de brede promenade langs de rivier, indrukwekkende tempels, unieke gerechten, fietspaden en onvergetelijke zonsondergangen.
Ons bezoek aan Tamsui
Tijdens ons verblijf in Taipei duiken we diep in de reisgidsen en online blogs over Taipei. Tussen alle informatie over nachtmarkten en wolkenkrabbers valt één naam steeds op: Tamsui. De gidsen en bloggers zijn het eens: “Als je tijd hebt, ga naar Tamsui”, klinkt het unaniem. De historische havenstad aan de monding van de Tamsui-rivier wordt beschreven als een verfrissende ontsnapping uit de drukte van Taipei. In onze planning reserveren we daarom bewust een bezoek aan deze kustplaats.
Met de metro naar het einde van de lijn
We nemen de MRT helemaal tot het eindstation. De rit vanuit centraal Taipei duurt ongeveer 40 minuten. De stations aan de lijn worden steeds rustiger naarmate we verder van het centrum komen. Zodra we uitstappen op Tamsui Station ruiken we direct de frisse zeelucht. Dit is duidelijk anders dan de stedelijke omgeving waar we de afgelopen tijd in Taipei aan gewend zijn geraakt.
Vervolgens betreden we het ruim opgezette Tamsui MRT Park. Het contrast met de drukke metropool die we net hebben verlaten is direct merkbaar. Het park biedt een rustgevende open ruimte waar de wind vrij spel heeft. Op dit middaguur zijn er verrassend weinig bezoekers. Maar dan valt ons oog op een groepje mensen in de verte. We wandelen nieuwsgierig in die richting en ontdekken een indrukwekkende oude Banyan boom in het hart van het park.
Een muzikale verrassing in het Tamsui MRT Park
Onder de uitgestrekte takken van de majestueuze boom zitten mensen op een lange houten bank. De sfeer is sereen en tegelijkertijd levendig. Tot onze verrassing klinken er melodieuze klanken door de lucht. Het is geen groep muzikanten, zoals we eerst dachten, maar één enkele vrouw die haar stem verheft in traditionele Chinese zang. Haar stem wordt versterkt door opgenomen orkestrale begeleiding die uit luidsprekers komt. De combinatie schept een bijzondere sfeer in het park. De vrouw zingt met volle overgave voor haar bescheiden publiek. Haar stem klinkt krachtig en emotioneel, ondanks dat we de tekst niet verstaan.
We blijven op een respectvolle afstand staan, genietend van dit spontane concert. De muziek golft door de lucht en trekt onze aandacht volledig. Het is een intiem tafereel dat we niet willen verstoren. Als buitenstaanders observeren we hoe de lokale bewoners opgaan in hun culturele traditie. Sommigen hebben hun ogen gesloten, anderen knikken zachtjes mee op het ritme.
De Banyan boom zelf is een verhaal apart. Deze boomsoort is belangrijk in de Taiwanese cultuur. Met zijn uitgebreide luchtwortels die naar beneden groeien en nieuwe stammen vormen, kan één enkele Banyan uitgroeien tot wat lijkt op een klein bosje. Ze kunnen eeuwenoud worden. De bomen dienen traditioneel als gemeenschappelijke ontmoetingsplaatsen, precies zoals we nu zelf waarnemen.
De zang drijft door het park en schept een sfeer die we niet snel zullen vergeten. Het voelt alsof we getuige zijn van iets authentieks, iets wat niet voor toeristen is georganiseerd maar een natuurlijk onderdeel vormt van het dagelijks leven hier.
De serene boulevard langs de Tamsui-rivier
We lopen verder richting de waterkant. Onderweg passeren we een fietsverhuurbedrijf waar enkele fietsers net hun tocht beëindigen. Onder een andere Banyan boom treffen we opnieuw een muzikale verrassing: een man zingt met begeleiding van iemand die sambaballen bespeelt. Zijn publiek is minimaal, maar zijn toewijding maximaal.
Even verderop wordt het park wat drukker. Aan de rand van een pleintje staan enkele restaurants met terrasjes. Op het plein zelf speelt een klein ensemble met een tenorsax, altsax en opnieuw sambaballen. De muziek is vrolijker dan wat we eerder hoorden, maar helaas niet zuiver genoeg voor onze oren. We versnellen onze pas en laten de klanken achter ons.
Dan opent de ruimte zich en staan we opeens aan de oever van de Tamsui-rivier. Voor een miljoenenstad als Taipei is het hier verrassend rustig. Jong en oud wandelen ontspannen langs het water, genietend van de namiddagzon.
We kijken uit over het water naar de overkant, waar in de verte de drukte van de grote stad zichtbaar is. Maar onze aandacht wordt vooral getrokken door wat dichterbij ligt: een klein haventje met vissersbootjes. Ze liggen rustig aangemeerd in wat blijkt te zijn het Tamsui River Mangrove Conservation Area.
Dit natuurgebied is een fascinerende plek. Het is een van de grootste aaneengesloten mangrovemoerassen in de regio. Deze bijzondere planten hebben zich aangepast aan het brakke water dat met het getij in- en uitstroomt. Het gebied is een toevluchtsoord voor diverse watervogels zoals reigers en snippen. Nog verrassender is dat er meer dan dertig verschillende krabbensoorten in dit ecosysteem leven.
De befaamde zonsondergangen van Tamsui
We hervatten onze wandeling langs de waterkant. Ook hier wordt muziek gemaakt, maar van een heel ander kaliber dan eerder. Een gitarist speelt bekwaam enkele westerse melodieën en krijgt dan ook fooien van voorbijgangers. Zijn spel vormt een aangename soundtrack bij ons wandelen. Iets verderop staat een visser geduldig met zijn hengel vanaf de boulevard te vissen. De lege tas naast hem verraadt dat hij nog niet succesvol is geweest. Zijn kalme houding suggereert echter dat het proces voor hem minstens zo belangrijk is als het resultaat.
Gouden uur aan de Tamsui-rivier
We merken dat het inmiddels iets drukker is dan toen we net in Tamsui aankwamen. Naast wandelaars zien we ook aardig wat mensen op bankjes zitten. Hun blik is gericht op het water. Wat blijkt? De zon gaat bijna onder. Deze is niet heel erg zichtbaar maar tussen middelhoge bewolking zien we de zon toch langzaam zakken.
Het is geen toeval dat er nu zoveel mensen langs de boulevard verzamelen. Tamsui staat bekend als een van de meest geliefde plekken in Taipei om de zonsondergang te bewonderen. Zo populair is deze ervaring, dat de lokale overheid zelfs faciliteiten heeft aangelegd specifiek voor zonsondergangliefhebbers. Langs de promenade zien we strategisch geplaatste bankjes en uitzichtpunten.
Terwijl de zon steeds verder wegzakt lopen we verder op zoek naar een leuk tentje voor een drankje. Een smal pad langs het water brengt ons uiteindelijk naar een gezellig ogend barretje. We hebben geluk: aan het open raam vinden we nog een vrije tafel. Hier bestellen we een Taiwanees biertje en genieten van de laatste zonnestralen voordat de zon definitief onder gaat.
Van zonsondergang naar geschiedenis
De avond valt terwijl we verder wandelen langs de kustlijn van Tamsui. We bereiken het Landscape Observation Deck dat nu in duisternis is gehuld. Overdag biedt het uitzicht op de riviermonding en de Straat van Taiwan. De grote vissershaven ligt nog verder westwaarts, maar die bewaren we voor een eventuele volgende keer. De duisternis nodigt uit om onze weg terug te vinden naar het centrum.
We slaan rechtsaf en volgen de richting van de fonkelende lichten van de winkels. De Zhongzheng Road verwelkomt ons met geuren van lokale delicatessen en kleurrijke etalages. Toeristen en locals mengen zich in een ontspannen avondsfeer in deze levendige straat.
Plotseling valt ons oog op een gebouw dat afsteekt tegen de omgeving. De Tamsui Presbyterian Church staat sfeervol verlicht tegen de avondhemel. Het westerse ontwerp vormt een fascinerend contrast met de traditionele Taiwanese architectuur. De kerk vertelt een verhaal van culturele vermenging in Taiwan. Het christendom kwam naar Taiwan met George Leslie Mackay, een Canadese zendeling die in 1872 arriveerde. Zijn aanpak was bijzonder: hij leerde de lokale taal en trouwde met een Taiwanese vrouw. Mackay richtte niet alleen kerken op maar ook scholen en ziekenhuizen in Tamsui. Zijn nalatenschap is nog steeds zichtbaar in het moderne Taiwan.
Perfecte afsluiter van ons verblijf in Taiwan
Bij het MRT-station stappen we in de trein terug naar centraal Taipei. De metrowagons vullen zich met mensen die, net als wij, een dagje Tamsui hebben genoten. We maken plannen voor een volgend bezoek aan deze charmante kustplaats. Dan willen we vroeger komen om ondermeer de grote vissershaven te bezoeken. Terwijl de metro ons terugbrengt naar de drukte van Taipei, beseffen we wat Tamsui zo bijzonder maakt. Het is een plek waar geschiedenis, natuur en cultuur samenkomen in een ontspannen sfeer. Deze uitstap was de perfecte afsluiter van onze tijd in Taiwan.
Praktische zaken voor een bezoek aan Tamsui
Neem de rode MRT-lijn (Tamsui-Xinyi lijn) helemaal tot het eindstation Tamsui. De rit duurt ongeveer 40 minuten vanaf centraal Taipei.
Laat in de middag is ideaal om de wandeling te maken en af te sluiten met de beroemde zonsondergang. Het weekend is drukker maar levendiger.
De rivierboulevard, het Tamsui River Mangrove Conservation Area, Tamsui Old Street, Fort San Domingo en Fisherman's Wharf zijn de belangrijkste attracties.
Zwemmen in de Tamsui-rivier wordt niet aangeraden vanwege de stromingen en waterkwaliteit. Er zijn geen officiële zwemstranden in Tamsui zelf.
Een halve dag (4-5 uur) is voldoende voor de belangrijkste bezienswaardigheden. Een hele dag geeft je echter de tijd om ook Fort San Domingo en Fisherman's Wharf te bezoeken.
Tamsui staat bekend om zijn streetfood zoals "iron eggs" (kleine, donkere eieren die meerdere keren zijn gestoofd in een mengsel van specerijen, sojasaus en kruiden), vis- en garnalenballen, en ah-gei (gebakken tofu gevuld met glasnoedels).
